Pantalony to bielizna, która początkowo była częścią odzieży wierzchniej i cieszyła się szczególną popularnością w latach 40. XVII wieku. Zostali nazwani na cześć tradycyjnego charakteru włoskiego teatru, który nosił obcisłe spodnie. W XVIII wieku ich styl się wydłużał, noszono pantalony z szelkami, a potem przeniosły się do garderoby kobiet i stały się ich niezmienną częścią bielizny.
Długa historia spodni trwa do dziś - są one przekształcane przez projektantów, dzięki czemu są bardziej wygodne i funkcjonalne.
Pantalony na kolana XVIII wieku wyraźnie pokazują nam priorytet odzieży damskiej tamtych czasów - piękno, estetykę, wyrafinowanie. Pod puszystymi sukienkami nie było widać szerokich, zabytkowych pantalonów z marszczeniami, dlatego kobiety w tym czasie mogły sobie pozwolić na taki luksus. Co więcej, różne kokardki, krawaty, ażurowe wstawki stały się tylko "plusem", a dzisiejsze obszerne pantalony z marszczeniami są niewygodne w codziennym życiu.
Długie kobiece pantalony z czasów radzieckich - hołd dla praktyczności XX w. Po tym, jak kobiety zaczęły nosić wąskie spódniczki i spodnie, pantalony straciły na znaczeniu, ale w czasach radzieckich odzyskały dumę z miejsca w pościeli wzorowych obywateli - kobiety nie starały się podkreślać swojej seksualności i preferowane praktyczne modele odzieży (podłużne spódnice, szerokie spodnie ), a więc pantalony stały się istotne.
Ich styl był znacząco odmienny od stylu weneckiego z marszczeniami - było to coś ciepłego i praktycznego, nie wymagającego wysokiej estetyki.
Głównymi cechami sowieckich spodni były sięgające kolan, grube tkaniny i luźny krój.
Wydłużony kobiece szuflady Wiskoza dzisiaj pokazuje nam główny kierunek ludzi XXI wieku, bez względu na to, jak śmieszna może być ta analogia - kobiety dążą do prostoty i funkcjonalnej odzieży, która jest wygodna, piękna i koryguje figurę.
Dzisiaj producenci szuflad tworzą modele wiskozowe z koronkowymi wstawkami, które ściągają i pozwalają nosić rzeczy o kilku rozmiarach mniejszych niż "ustawione" parametry kształtu.