Teoria osobowości Junga
Psychologia analityczna jest jedną z dziedzin psychologii głębi.
Karl Gustav Jung, szwajcarski psychiatra - jeden z najwybitniejszych zwolenników Freuda - w pewnym okresie swojej działalności odstąpił od koncepcji klasycznej psychoanalizy Freuda ze względu na różnice ideologiczne i założył swój własny kierunek - psychologię analityczną.
Oczywiście ponownie przeanalizowano klasyczny psychoanalityczny model osobowości.
Model osobowości w psychologii analitycznejWedług Junga, zgodnie z jego analityczną teorią psychologiczną, struktura osobowości obejmuje nie tylko osobistą nieświadomość, ego i nadświadomość, ale także zbiorową nieświadomość, która jest sumą wspólnych doświadczeń naszych przodków. Zbiorowa nieświadomość każdej osoby jest taka sama, ponieważ składa się z typowych archetypów, które rozwinęły się na przestrzeni tysięcy lat. Archetypy to podstawowe typy, które są takie same dla wszystkich, o czym świadczy pewien rodzaj reakcji jakiejkolwiek osoby na pewne sytuacje życiowe. Oznacza to, że dana osoba podejmuje znaczące działania, skupiając się na pewnych wspólnych obrazach, które istnieją w zbiorowej nieświadomości.
Organizacja ArchetypeRdzeniem osobowości jest Jaźń rozwinięta z Ego, reszta jest zorganizowana wokół. Jaźń zapewnia integralność i jedność struktury osobowości i wewnętrznej harmonii. Pozostałe archetypy są reprezentacjami najbardziej ogólnego porządku dotyczącego pewnych funkcji realizowanych przez inne osoby i stworzenia. Główne archetypy: Shadow, Self, Mask, Animus, Anima (i kilka innych) - regulują aktywność każdej osoby.
Rozwój osobisty i indywidualizacja według Junga Szczególną uwagę w analitycznej teorii Carla Gustawa Junga poświęca się rozwojowi osobowości. Według Junga, rozwój osobowości jest ciągłym procesem ewolucyjnym. Człowiek stale pracuje nad sobą, kultywując siebie, zdobywa nową wiedzę, umiejętności i zdolności, realizując się w ten sposób. Ostatecznym celem życia każdej osoby jest pełna manifestacja samego siebie, to jest niezależne i świadome odnalezienie własnej indywidualności i wyjątkowości. 
Zakłada się, że harmonijna i integralna osoba dochodzi do takiego stanu poprzez proces indywidualizacji. Indywidualizacja jest najwyższą formą rozwoju osobistego.
Należy zauważyć, że w prawdziwym życiu nie każdy człowiek przychodzi do tego rozwoju, mówiąc o Jungu, łatwiej mu jest połączyć się z maską lub maskami, których zwykle używa.
Teoria osobowości Jung wzbogacił i uzupełnił teorię psychoanalityczną jako całość i pobudził rozwój nowych idei w psychologii głębi.