Planując ciążę, kobiety często używają joggingu jako ćwiczenia na świeżym powietrzu - zarówno dla wzmocnienia układu odpornościowego i ogólnego samopoczucia kobiety, jak i dla zmniejszenia stagnacji krwi w narządach miednicy, na przykład, gdy kobieta zwykle prowadzi siedzący tryb życia.
Ale jeśli kobieta nie biegła przed ciążą, lepiej nie zaczynać. Co więcej, bieganie we wczesnej ciąży, zwłaszcza gdy jest zagrożone poronieniem, jest generalnie przeciwwskazane. Nie jest to najlepszy sport dla kobiet w ciąży, który można łatwo zastąpić innymi ćwiczeniami, takimi jak chodzenie.
Podczas biegu krew wypływa z narządów miednicy w celu zaopatrzenia mięśni w tlen, co oznacza, że płód dostaje mniej tlenu i powstaje niedotlenienie, co jest szczególnie szkodliwe przy współistniejących chorobach matek i późnej ciąży.
W czasie ciąży kobieta wytwarza relaxin, substancję, która zmiękcza więzadła kobiety, aby poprawić przechodzenie płodu przez miednicę. Wpływa to na inne więzadła matki, które mogą powodować obrażenia podczas biegu.
Innym powodem obrażeń podczas biegania w ciąży w późniejszych okresach jest przemieszczenie środka ciężkości kobiety ze względu na wzrost objętości jej brzucha. Nawet dla kobiet, które codziennie trenowały i biegały, bieganie jest dozwolone tylko do połowy drugiego trymestru ciąży .
W każdym wieku ciążowym podczas biegu pojawiają się drgania, które mogą powodować skurcze macicy, grożenie poronieniem, przedwczesne przerwanie łożyska lub krwawienie. I na niewydolność szyjki macicy , która nie została zdiagnozowana na czas, bieganie może spowodować poronienie lub przedwczesne porody na dowolnym etapie ciąży. Dlatego lepiej kobietom w ciąży nie uprawiać joggingu, a do uprawiania innych sportów lepiej przejść przez pełne badanie u ginekologa i skonsultować się z nim.