Według ONZ na świecie jest ponad 250 milionów kobiet, które straciły swoich mężów. Najczęściej władze lokalne i państwowe nie dbają o los wdów, organizacje obywatelskie nie zwracają na nie należytej uwagi.
I w związku z tym w wielu krajach istnieje okrutny stosunek do wdów, a nawet do ich dla dzieci . Na całym świecie około 115 milionów wdów żyje poniżej granicy ubóstwa. Są narażeni na przemoc i dyskryminację, ich zdrowie jest osłabione, wielu z nich nawet nie ma dachu nad głową.
W niektórych krajach kobieta ma taki sam status jak jej mąż. A w razie śmierci wdowa traci wszystko, w tym dostęp do spadku i możliwość zabezpieczenia społecznego. Kobieta, która straciła męża w takich krajach, nie może być uważana za pełnoprawnego członka społeczeństwa.
Rozumiejąc potrzebę poświęcenia uwagi wdowom w każdym wieku zamieszkującym różne regiony i różne środowiska kulturalne, Zgromadzenie Ogólne ONZ pod koniec 2010 roku postanowiło ustanowić Międzynarodowy Dzień Wdowy i postanowiło obchodzić go corocznie 23 czerwiec .
Po raz pierwszy Dzień wdów rozpoczął się w 2011 roku. Sekretarz Generalny ONZ, przemawiając w tej sprawie, zauważył, że wdowy powinny cieszyć się wszystkimi prawami równorzędnymi z resztą naszej globalnej społeczności. Wezwał wszystkie rządy do zwrócenia większej uwagi na kobiety, które straciły mężów i swoje dzieci.
Podczas Światowego Dnia Wdów w Rosji, a także w innych krajach świata, odbywają się dyskusje i imprezy informacyjne, na które zapraszani są znani aktywiści praw człowieka i prawnicy. Celem tych spotkań jest podniesienie świadomości całego społeczeństwa na temat sytuacji wdów, a także ich dzieci. W tym dniu wiele fundacji charytatywnych zbiera fundusze na rzecz owdowiałych kobiet potrzebujących wsparcia.