Immunomodulatory - korzyści lub szkody?
Teraz samoleczenie staje się coraz bardziej powszechne, szczególnie biorąc pod uwagę wiele leków dostępnych bez recepty. Ostatnio często bezmyślnie nabywamy immunomodulatory, których korzyści lub szkody nie stają się przedmiotem dyskusji z lekarzem.
Immunomodulatory - Plusy i Minusy
Przede wszystkim należy rozumieć, że odporność jest równowagą dwóch różnych typów ogniw komórkowych. Niektóre z nich przyczyniają się do wzrostu temperatury w zakresie aktywności infekcyjnej i rozwoju stanu zapalnego. Podobnie, patogenne bakterie umierają bez rozprzestrzeniania się na narządy i krew. Inne to białka, które w odpowiednim czasie zapobiegają kontynuacji procesu zapalnego i aktywują mechanizmy obronne organizmu.
Jeśli wystąpi naruszenie opisanej równowagi, sensowne jest mówienie o chorobach autoimmunologicznych, w tym przypadku immunomodulator może poprawić sytuację. Ale z reguły sztuczna korekcja odporności jest konieczna tylko w leczeniu bardzo poważnych chorób, na przykład AIDS, HIV i nowotworów złośliwych. Czasami jest to wymagane po transplantacji narządów wewnętrznych, aby uniknąć odrzucenia.
Bez wskazań do zażywania przedmiotowych leków, a zwłaszcza bez recepty lekarskiej, nie należy ich stosować. Może to znacznie zakłócić istniejącą równowagę połączeń komórkowych i doprowadzić do rozwoju poważnej choroby autoimmunologicznej.
Jakie są niebezpieczne immunomodulatory?Przyjrzyjmy się bliżej, jak niebezpieczne są immunomodulatory i jakie szkody mogą wyrządzić organizmowi.
Opisana grupa leków, oprócz stymulacji lub tłumienia odporności, ma wpływ na struktury DNA. Osoba, która nie ma poważnych powodów do korekty mechanizmów obronnych organizmu i przyjmuje specjalistyczne leki, ryzykuje zakłócenie naturalnej równowagi tak bardzo, że przyczyni się do rozwoju wirusów. Silny immunomodulator może prowadzić do poważnych, czasem nieodwracalnych, konsekwencji, z których jednym jest wyczerpanie się odporności, co jest bardzo trudne do skorygowania.
Immunomodulatory - przeciwwskazania
Choroby, w przypadku których nie można zastosować rozważanych czynników:
- bielactwo ;
- Choroba Bergera;
- twardzina;
- reumatoidalne zapalenie stawów;
- myasthenia gravis;
- pierwotna marskość wątroby (żółć);
- Choroba Addisona;
- cukrzyca insulinozależna;
- niedokrwistość złośliwa ;
- Zespół Sjogrena;
- autoimmunologiczne zapalenie wątroby;
- Hashimoto zapalenie tarczycy;
- pierwotne kłębuszkowe zapalenie nerek;
- toczeń rumieniowaty układowy.
