Macierzyństwo Dziecko i opieka nad nim

Nadaktywne dziecko - co rodzice powinni zrobić, porady psychologa

Hiperaktywne dziecko, co rodzice doradzają psychologowi Wychowywanie dzieci, coś innego niż ich rówieśników, zawsze jest trudne. Moms i tatusiowie z ADHD mają ciężko. Od bardzo wczesnego wieku, gdy tylko zostanie postawiona diagnoza, rodzice muszą wysłuchać porady psychologa, który wyda zalecenia, co zrobić, aby nadpobudliwe dziecko rosło i rozwijało się, podobnie jak inne.

W przypadku podejrzenia ADHD, mama i tata powinni zapytać rodziców, ponieważ często taki problem w dzieciństwie był i oni sami, a tu jest dziedziczność. Jeśli dziecko jest nadaktywne, to co robić - rodzice są niejasni i zwracają się do psychologa po poradę.

Jeśli od najmłodszych lat z małym dzieckiem nie było zajęć rozwojowych, które wymagałyby wytrwałości, lub nie uczęszczał do przedszkola z podobnymi zajęciami, problem może się wyraźnie ujawnić tylko wtedy, gdy dziecko siedzi przy biurku. W końcu to właśnie w tym wieku dziecko musi zacząć wyraźnie kontrolować swoje emocje, że nadaktywne dziecko jest poza jego mocą.

Zawiera hiperaktywne dziecko

Jak rozumieć, że dziecko ma problemy? Wszakże często rodzice sami stawiają taką diagnozę, opartą na jego nieznośnym zachowaniu, niemożności siedzenia przez długi czas w miejscu i nieposłuszeństwa. Czasami te objawy mogą faktycznie wskazywać na obecność ADHD, ale nadal ostateczny werdykt jest zrobiony przez lekarza, który obserwuje dziecko, przeprowadza testy na specjalnych stołach, szuka odstępstw od standardów. Należy zauważyć, gdy syn lub córka:

  • Nie siedział cicho przez minutę i przez cały czas podejmował nowy biznes, nie kończąc tego, co zaczął;
  • bardzo wrażliwy, nieodpowiednio reaguje na krytykę, "zamyka się" w sobie, jeśli słyszy negatyw w swoim wystąpieniu;
  • nie można się skoncentrować dłużej niż 5-10 minut (w zależności od wieku);
  • nie ma się czym interesować;
  • skłonny do zapominania, nawet jeśli prośba została niedawno wysłuchana.
Jak pomóc dziecku nadpobudliwemu?

Dzieci z nadpobudliwością, ze względu na osobliwości struktury mózgu, nie są w stanie dobrze się uczyć, nie słuchają swoich rodziców, a zatem nie można ich za to ukarać, ponieważ nie są w stanie kontrolować siebie.

Jeśli diagnoza nadpobudliwości i deficytu uwagi zestaw, lekarz z pewnością wyda zalecenia, w jaki sposób rodzice powinni zachowywać się wraz z dzieckiem, aby poprawić ich jakość życia i dać dziecku możliwość realizacji siebie w sferze społecznej, a także ich rówieśnikom:

  1. Dla takich dzieci, o zwiększonej pobudliwości nerwowo-ruchowej, obowiązkowa jest codzienna rutyna, która nie powinna zmieniać się w zależności od warunków, ponieważ nawet najmniejsze odchylenie od codziennych rytuałów w jasno określonym czasie może spowodować niekontrolowany przypływ energii u dziecka.
  2. Rodzice sami muszą ponownie rozważyć swoje życie, swoje zachowanie wobec nadpobudliwego dziecka, jako karanie, gniew na niego za złe zachowanie jest po prostu bezcelowe, co prowadzi do niepotrzebnej nerwowości, która dotyka dziecka i nie jest mu łatwo żyć.
  3. Indywidualne sporty są bardzo przydatne, co przekłada ogromny potencjał energii na spokojny kurs i umożliwia rozwój funkcji motorycznych. Ale gry zespołowe w każdej manifestacji, gdzie istnieje duch rywalizacji - są zakazane.
  4. Wskazane jest, aby dziecko uczęszczało do prywatnego przedszkola, gdzie poświęca mu się więcej uwagi, ponieważ w dużym zespole takie dziecko może stać się prawdziwym problemem dla uczniów i nauczycieli. W wieku szkolnym Nadaktywność jest częściowo kontrolowana, ale nadal trzeba nawiązać kontakt z wychowawcą klasy, który uwzględni indywidualność dziecka.
  5. W przypadku nadpobudliwego dziecka system zachęt działa dobrze, a nie kar, tylko krótkoterminowy. Na przykład dziecko otrzyma słońce, buźkę lub inną oznakę różnicy, jeśli prawidłowo wykona zadanie, ale nie na czas nieokreślony, ale w ściśle określonych ramach.
  6. Dzieci w ADHD na pierwszy rzut oka cierpią na zapomnienie, choć w rzeczywistości jest to właśnie taka cecha charakterystyczna. Dlatego nie możesz dawać długotrwałych zadań i czekać, aż się spełnią, bo za kilka godzin lub następnego dnia dziecko nawet o tym nie zapomni, ale nie z powodu ich roztargnienia.

Oprócz poprawy stylu życia, lekarz może zalecić leczenie. Ważne jest, aby specjalista był w stanie podać pełne informacje na temat przepisanych leków, ponieważ wiele z nich nie było testowanych na ludziach. Dlatego ostateczny wybór na korzyść leczenia będzie dla rodziców małego nieobecności.