W ostatnich latach psycholodzy dziecięcy coraz częściej słyszą skargi rodziców na temat ich dzieci, które - zdaniem matek i ojców - zupełnie nie mogą usiedzieć w miejscu. Współczesne dzieci są naprawdę zgodne z rytmem życia na serio, wyprzedzając wszelkie wyobrażalne i niepojęte prognozy rodziców na temat ich rozwoju. Należy jednak zauważyć, że zdarzają się sytuacje, w których taka aktywność nie jest tylko cechą dziecka, ale dość poważną chorobą układu nerwowego: zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
Najpierw musisz dowiedzieć się, czy twój okruch potrzebuje fachowej pomocy - być może jest to tylko cecha psychiki.
Oto objawy, że rodzice mogą rozpoznać ADHD:
Jeśli podejrzewasz u dziecka taką diagnozę, lepiej skonsultuj się ze specjalistą, pomoże ci on zdecydować, jak zacząć radzić sobie z tym problemem (i im wcześniej, tym lepiej).
Przede wszystkim bądźcie cierpliwi, macie swoje problemy i nie jesteście obeznani, dopóki nie spotkacie szkoły. Najważniejszym problemem dzieci z ADHD jest to, że nie wszyscy nauczyciele w placówkach szkolnych i przedszkolach wiedzą, jak komunikować się z nadpobudliwym dzieckiem. Zanim zaczniesz poważnie kształcić takie dziecko, spróbuj obserwować, kiedy jest w najbardziej zrelaksowanym stanie, kiedy może skoncentrować się przez długi czas (lub skoncentrować się w ogóle). Potem stopniowo zacznij budować tryb okruchów dnia.
Oto pomocne wskazówki dla rodziców nadpobudliwych dzieci.
Aby poradzić sobie z nadpobudliwym dzieckiem, musisz jak najlepiej uporządkować codzienną rutynę. Dziecko z ADHD jest ciągle w ruchu i nie może siedzieć spokojnie przez sekundę, dziecko po prostu nie będzie w stanie zareagować na prośbę o usiąść i milczeć. Dlatego dzień powinien zawsze iść zgodnie z pewnym scenariuszem:
Podnoszenie nadpobudliwego dziecka nie jest tak trudne, jak możesz sobie wyobrazić. Jak radzić sobie z nadpobudliwym dzieckiem: