Niewydolność serca jest jednym z głównych objawów klinicznych związanych z zaburzeniami czynności serca. Jest ostry i przewlekły. Istnieją gorące debaty na temat klasyfikacji niewydolności serca wśród kardiologów. Dlatego obecnie w większości krajów stosuje się dwa systemy podziału tego gatunku na gatunki.

Klasyfikacja Strazhesko i Vasilenko

Klasyfikacja ostrej i przewlekłej niewydolności serca kardiologów Vasilenko i Strazhesko została zaproponowana w 1935 roku na 12. kongresie terapeutów. Według niej choroba ta dzieli się na 3 etapy:

  • I - utajona niewydolność serca, która jest wykrywana tylko podczas aktywnej aktywności fizycznej;
  • II - ciężka niewydolność serca, gdy zaczyna się stagnować w małym lub dużym kole, więc objawy pojawiają się nawet w całkowitym odpoczynku;
  • Stadium III - ostatni etap, który charakteryzuje się zmianami dystroficznymi w różnych narządach i ciężkimi zaburzeniami hemodynamicznymi, zmianami metabolizmu, a także nieodwracalnymi zmianami w strukturze tkanek.

Ta klasyfikacja przewlekłej lub ostrej niewydolności serca jest najczęściej stosowana w CIS.

Klasyfikacja Stowarzyszenia Cardio w Nowym Jorku

Zgodnie z klasyfikacją New York Cardiac Association, pacjenci z niewydolnością sercowo-naczyniową są podzieleni na 4 klasy:

  • I - pacjenci z chorobami serca, ale bez oczywistych ograniczeń aktywności fizycznej;
  • II - pacjenci z aktywnością fizyczną, która jest umiarkowanie ograniczona ze względu na wygląd duszność , uczucie kołatania serca i zmęczenie codziennym wysiłkiem, ale w tym samym czasie, w spoczynku, wszyscy pacjenci czują się całkowicie normalni;
  • III - pacjenci niepełnosprawni, mają okresowe objawy dusznica bolesna z ładunkiem poniżej normalnego;
  • IV - pacjenci nie mogą wykonywać nawet prostych czynności fizycznych bez odczuwania silnego dyskomfortu, różne objawy dławicy występują nawet podczas odpoczynku.