Niewydolność serca - stan patologiczny związany z tym, że serce nie radzi sobie z jego funkcją, nie zapewnia prawidłowego krążenia krwi. Niewydolność krążeniowo-oddechowa zaburza krążenie krwi z powodu zmian patologicznych w płucach, naczyniach krążenia płucnego.

Przyczyny niewydolności krążeniowo-oddechowej

Występują ostre (rozwijające się w ciągu kilku godzin, maksymalnie dni) i przewlekła niewydolność krążeniowo-oddechowa. Przyczyną ostrej niewydolności może być zator lub zakrzepica małych naczyń, zapalenie płuc, ciężki atak astmy, odma opłucnowa.

Przewlekła postać choroby może rozwinąć się z biegiem lat i być wywołana przez wady serca, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie płuc, nadciśnienie w krążeniu płucnym i inne patologie serca i płuc.

Objawy niewydolności krążeniowo-płucnej

Wśród objawów choroby:

  • zadyszka, obserwowana po raz pierwszy z wysiłkiem fizycznym, a następnie w spoczynku;
  • sinica (sinica) błon śluzowych, warg;
  • dostępność świszczący oddech w płucach ;
  • częste głębokie oddychanie;
  • obrzęki, zwłaszcza kończyn dolnych, które stopniowo wznoszą się powyżej i w ciężkich przypadkach, chwytają dolną część brzucha;
  • ogólne osłabienie i zmęczenie;
  • możliwe zaburzenia rytmu serca, arytmie.

Leczenie niewydolności krążeniowo-oddechowej

Wstępna diagnoza może zostać postawiona przez lekarza podczas badania, ponieważ może być wymagana pełniejsza diagnoza i ustalenie przyczyn choroby, badań, EKG, echokardiografii.

Leczenie choroby zależy w dużej mierze od jej przyczyn i obejmuje:

  • leczenie chorób serca lub płuc, które spowodowały niepowodzenie;
  • przyjmowanie leków moczopędnych w celu złagodzenia obrzęku (zwykle z lekami w celu utrzymania poziomu potasu w organizmie);
  • zastosowanie serca glikozydy (naparstnica, strophanthin i inne);
  • Objawy niewydolności oddechowej
  • zażywanie narkotyków w celu normalizacji ciśnienia;
  • tlenoterapia i powołanie leków stymulujących pracę ośrodka oddechowego;
  • stosowanie eufiliny lub innych leków, które wywierają działanie rozszerzające na naczynia krwionośne małego krążka krwi;
  • stosowanie fitopreparatów jako pomocy, najczęściej używanego naparstnicy;
  • fizjoterapia, dieta, działania mające na celu normalizację masy ciała.

W niektórych przypadkach w przypadku ciężkiej choroby może być wymagana interwencja chirurgiczna.