Przez długi czas prymitywni ludzie z radością obserwowali różne zjawiska atmosferyczne i niebiańskie. Trzęśli głowami w oczekiwaniu na wiadomości z nieba. To doprowadziło do istnienia wiary w boga nieba.
Różne narody miały własnego boga, którego czcili. Ludzie modliłem się został powołany, by posłać odrobinę życiodajnej wilgoci lub słońca na ziemię.
Bogiem Nieba pośród Słowian był Svarog. Stał się podstawą i ojcem wszystkiego. Był związany z niebiańskim ogniem i niebiańską kulą. Jak głosi legenda, Boże Swarog dał ludzkości kowalskie szczypce, nauczył się ognia i topienia metalu. Dał ludziom wiedzę i prawa, które uczyły, że tylko własna praca może stworzyć coś naprawdę wartościowego.
Greckim bogiem nieba był Zeus. Jest mistrzem grzmotów i błyskawic. Ludzie wielbili go, a jednocześnie bardzo bali się jego gniewu. Nazywano go różnymi imionami: Pan Niebios, Zbieracz chmur, Zeus Gromowładny.
Ponieważ klimat w Grecji jest suchy, deszcz jest bardzo ceniony i uważany za święte źródło życia.
Egipcjanie mieli boginię nieba - Nut. Uosabiała niebo, według którego dzień i noc podążały za słońcem. Wierzono, że to ona połyka słońce i gwiazdy każdego dnia, a następnie rodzi je ponownie (zmiana dnia i nocy).
Według mitologii egipskiej w Nut jest tysiąc dusz. Wskrzesiła umarłych do nieba i strzegła ich ciał w grobie.
Głównymi bóstwami w sumeryjskim panteonie były An (niebo) i jego żona Ki (ziemia). Uosabiali początek dla mężczyzn i kobiet. Z połączenia tych bogów narodził się bóg Enlil - bóg powietrza, który podzielił niebo i ziemię.
Według sumeryjskiej mitologii An przekazał swoje moce innym bogom, a przede wszystkim Enlilowi, któremu oddał całą swoją moc. Potem obserwował tylko, jak wszystko idzie zgodnie z ustanowionym przez niego porządkiem.