Intensywne skurcze kilku mięśni w ciele, z reguły kończyn, na tle podwyższonej temperatury ciała (od 37,8 stopnia) lub neuroinfekcji są drgawkami gorączkowymi. Zjawisko to obserwuje się zwykle u dzieci w wieku poniżej 5 lat, dorośli cierpią na patologię niezwykle rzadko, głównie w połączeniu z poważnymi chorobami neurologicznymi.
Ustalenie dokładnych czynników wywołujących skurcz mięśni spastycznych nie było możliwe. Istnieje przypuszczenie, że napady drgawkowe występują w wyniku naruszenia procesów hamujących w organizmie.
Istnieją typowe i nietypowe formy tej patologii.
Pierwszemu rodzajowi napadów towarzyszy zaangażowanie niemal wszystkich kończyn w procesie (uogólnienie), utrata przytomności . Napad trwa mniej niż 15 minut i nie jest powtarzany przez co najmniej 24 godziny.
Nietypowe drgawki gorączkowe charakteryzują się takimi objawami, jak wysoki czas trwania (od 15 minut do 12-20 godzin), ogniskową - przewaga skurczów w dowolnej części ciała. Napady te można powtarzać kilka razy dziennie.
U dorosłych jest to atypowa postać drgawek gorączkowych, chociaż jest to niezwykle rzadkie, a nawet wyjątkowe zjawisko. Z reguły występują one na tle epilepsji i poważnych chorób neurologicznych. Nie znaleziono innych przyczyn tego stanu w okresie dorosłości.
Jedyną niebezpieczną konsekwencją opisanych patologii jest postęp epilepsji i uszkodzenie układu nerwowego.
Środki, które należy podjąć w trakcie zajęcia:
Inne działania nie są wymagane przed przybyciem specjalistów.
Czego nie robić w przypadku drgawek gorączkowych:
Odpowiednia terapia zostanie przeprowadzona przez zespół lekarzy.
Konserwatywne podejście obejmuje 2 rodzaje terapii:
1. Bezpośrednie leczenie napadów (dawkowanie wskazane na 1 kg masy ciała na dzień):
2. Zapobiegawcze leczenie (między napadami):
Warto zauważyć, że skuteczność terapii prewencyjnej nie została udowodniona. Niektórzy lekarze zalecają długotrwałe przyjmowanie leków przeciwpadaczkowych przez okres 2-5 lat:
Inni eksperci radzą, aby porzucić wszelkie leki poza napadami. Ale w każdym przypadku wymaga systematycznej wizyty u neurologa, regularnego badania, testów instrumentalnych i laboratoryjnych.