Pozapłucna gruźlica

Jest to powszechne błędne przekonanie, że gruźlica wpływa na układ oddechowy, w szczególności na płuca. Jednak bakterie, które powodują chorobę, są w stanie przeniknąć do krwi i rozmnażać się w innych narządach. Gruźlica pozapłucna jest trudna do zdiagnozowania na wczesnych etapach rozwoju, dlatego często staje się przyczyną wielu niebezpiecznych komplikacji.

Jakie są pozapłucne formy gruźlicy?

W zależności od lokalizacji patologicznych procesów zapalnych wyróżnia się następujące typy gruźlicy:

układ moczowo-płciowy;
osteoarticular;
węzły chłonne;
oko;
otrzewna;
opon mózgowych;
skóra;
nadnercza;
jelita;
osierdzia;
wątroba;
krtań;
oskrzela.

Objawy i rozpoznanie gruźlicy pozapłucnej

Objawy kliniczne różnych typów przedmiotowej patologii odpowiadają zmianom określonego narządu lub układu. Można wziąć pod uwagę wspólne znaki:

letarg, ciągłe uczucie zmęczenia;
zespół bólowy, zlokalizowany w obszarze gruźlicy;
objawy zatrucia organizmu;
gorączka.

Specyficzne objawy choroby mogą być podobne do innych chorób ( zapalenie opon mózgowych , zapalenie okrężnicy, zapalenie spojówek, zapalenie oskrzeli itp.), dlatego w przypadku długotrwałego, ale nieskutecznego leczenia jakiejkolwiek dolegliwości, należy skontaktować się ze specjalistą TB, aby sprawdzić gruźlicę pozapłucną.

Diagnoza polega na przeprowadzeniu takich badań:

pełna liczba krwinek mocz;
coprogramme;

testy tuberkulinowe;
Zdjęcie rentgenowskie, obliczone lub rezonans magnetyczny, ultradźwięki dotkniętego narządu.

Leczenie gruźlicy pozapłucnej

Główne metody radzenia sobie z tą patologią obejmują przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych i specyficzną chemioterapię. Leki są przepisywane tylko przez fiszioznawcę na podstawie wyników testów tuberkulinowych, określających wrażliwość bakterii na różne typy antybiotyków.

Dodatkowo pacjentom zaleca się specjalną dietę, przestrzeganie dnia, czasem - fizjoterapię, rehabilitację.