Od czasów Związku Radzieckiego rozpoznanie gruźlicy zostało wprowadzone na szeroką skalę: wszyscy dobrze pamiętamy zastrzyki z Mantoux. Metoda ta, choć niezbyt dokładna, ale uzasadniona ze względu na niski koszt i ogólnie dobre wyniki. Na szczęście postęp nie stoi w miejscu, a teraz istnieją bardziej skuteczne sposoby identyfikacji Mycobacterium tuberculosis.
W celu postawienia diagnozy gruźlica lekarze będą musieli ciężko pracować, ponieważ choroba jest bardzo podstępna i nie jest łatwo wykryć prątki. Przede wszystkim terapeuta musi zbadać historię i obraz kliniczny w oparciu o skargi pacjenta i objawy, które ma. Uzupełnienie danych pomoże w badaniu, słuchaniu i palpacji. W celu wyjaśnienia wstępnej diagnozy stosowane są następujące metody:
Podsumowując, jest to rozpoznanie różnicowe gruźlicy płuc, które pozwala dokładnie zidentyfikować ogniska zakażenia, tempo rozprzestrzeniania się choroby i rokowanie. Jego funkcją jest również odróżnienie gruźlicy od innych chorób układu oddechowego. Podstawą diagnozy różnicowej jest badanie płuc za pomocą promieniowania rentgenowskiego, a także jednej z pozostałych metod.
Rentgen pacjenta jest wysyłany, jeśli planowana fluorografia, która powinna być wykonywana co 2 lata, wykazała podejrzane zamglenia na płucach.
Diagnostyka PCR jest składnikiem mikroskopowej metody badań, która polega na dokładnym badaniu rozmazu na Ziehl-Nielsenie i ogólnym środowisku Mycobacterium tuberculosis. Jako materiał najczęściej stosuje się poranny szlam z żołądka pacjenta. Ta metoda jest dobra, ale pamiętaj, że nawet jeśli daje ona wynik negatywny, nie jest to gwarancja, że nie masz gruźlicy. Tylko trzykrotny test pozwala nam to stwierdzić z pewnością. Również diagnostyka mikrobiologiczna gruźlica obejmuje badanie plwociny o różnym pochodzeniu.
Diagnoza dotycząca badań krwi stała się możliwa nie tak dawno temu, ale dziś jest to jeden z najbardziej wiarygodnych sposobów potwierdzania obecności prątków w ciele. Ponadto ta metoda jest jedną z najszybszych i najdokładniejszych. Podczas badania do krwi dodaje się specjalne odczynniki i obserwuje się ich interakcję z prątkami wspólnej pożywki.