Osteoporoza jest chorobą ogólnoustrojową. Na pierwszych etapach rozwoju postępuje powoli. Dlatego też, gdy przejawia się wyraźnie, wielu pacjentów wymaga operacji na różnych częściach ciała. Dlatego zaleca się, aby co najmniej raz w roku diagnozować osteoporozę wszystkim osobom, które ukończyły 40 rok życia. Faktem jest, że głównym objawem choroby jest zmniejszenie gęstości kości całego szkieletu, co często powoduje złamania z powodu małego obciążenia.

Diagnostyka laboratoryjna osteoporozy

Najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że przy pomocy tradycyjnej radiografii nie można właściwie ocenić stopnia rozwoju choroby. Ta metoda pozwala jedynie podejrzewać obecność choroby. Przy wyznaczaniu kursu i dokładnej ocenie szkieletu konieczne jest uzyskanie informacji ilościowych pokazujących aktualny stan kości. W ten sposób przeprowadza się diagnostykę osteoporozy kręgosłupa, bioder, ramion i reszty szkieletu. Ta ocena jest uważana za najważniejszą. Nazywa się densytometria i może być kilku typów:

  • RTG;
  • tomografia komputerowa;
  • ultradźwięki.

Ponadto, diagnoza osteoporozy jest przeprowadzana za pomocą badań krwi i wydzielin ciała, które umożliwiają również szczegółowy przegląd wszystkich ważnych wskaźników, które są odpowiedzialne za obecny stan tkanki kostnej. Główne elementy wymagające uwagi to:

W większości laboratoriów, podczas wydawania wyników badań, obok wskaźników znajduje się również dekodowanie, które pozwala ocenić stan tkanki kostnej. Jeżeli uzyskane dane nie są zawarte w przepisowych ramach - warto się martwić.