Choroba Leśniowskiego-Crohna odnosi się do chorób przewodu żołądkowo-jelitowego. Jest również nazywany przewlekłym jelitowym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, ponieważ w jelicie występuje głównie stan zapalny.

Charakter choroby jest złożony, a lekarze nie są w pełni świadomi procesów powodujących chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jest on związany z procesami autoimmunologicznymi, które obecnie są aktywnie badane w medycynie.

Po raz pierwszy choroba została opisana przez amerykańskiego gastroenterologa Bernarda Krohna w 1932 roku, która spowodowała przewlekłe zapalenie jelita grubego jelit i otrzymała drugie imię.

Patogeneza choroby Leśniowskiego-Crohna

Dzisiaj lekarze identyfikują trzy czynniki, które znacznie zwiększają szansę na rozwój choroby:

  • genetyczny;
  • zakaźny;
  • immunologiczny.

Tak więc, po pierwsze, wśród przyczyn, które powodują chorobę Leśniowskiego-Crohna, jest czynnik genetyczny. Naukowcy oszacowali, że u 17% pacjentów krewni mieli podobną chorobę, a to oznacza, że ​​ryzyko rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna zwiększa się z powodu dziedziczności. Ponadto nauka wie, że jeśli jeden z braci znalazł tę patologię, oznacza to, że pojawi się ona w drugim.

Rola czynnika zakaźnego nie została dziś potwierdzona, ale nie zabrania to założenia, że ​​infekcja wirusowa lub bakteryjna sprzyja rozwojowi choroby Crohna (w szczególności bakterii pseudotuberculosis).

Fakt, że narządy cierpiące na chorobę Leśniowskiego-Crohna są układowo dotknięte, popycha naukowców do przekonania, że ​​ta patologia jest spowodowana procesami autoimmunologicznymi. Badani pacjenci mieli zwiększoną liczbę limfocytów T, a także przeciwciała przeciwko E. coli. Możliwe, że nie jest to przyczyną choroby, ale wynikiem walki organizmu z chorobą.

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna u dorosłych

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna zależą od lokalizacji choroby i czasu trwania choroby. Faktem jest, że choroba ta może wpływać na cały przewód pokarmowy, zaczynając od jamy ustnej i kończąc na jelitach. Biorąc pod uwagę fakt, że często dotyka jelito, objawy można podzielić na ogólne i jelitowe.

Do ogólnych objawów choroby Leśniowskiego-Crohna należą:

  • słabość;
  • zmęczenie;
  • wzrost temperatury.

Jelitowe objawy choroby Leśniowskiego-Crohna:

  • biegunka;
  • ból, prowokujące zapalenie wyrostka robaczkowego;
  • nudności;
  • wymioty;
  • anoreksja;
  • utrata masy ciała;
  • wzdęcia jelita.

Choroba Leśniowskiego-Crohna może również wpływać na inne narządy i układy:

  • objawy oczne - zapalenie spojówek, zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie rogówki;
  • objawy stawowe - zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, jednoobjawowe zapalenie stawów;
  • objawy ustne - zapalenie jamy ustnej;
  • objawy skórne - zapalenie naczyń, rumień;
  • objawy wątroby - dystrofia wątroby, marskość;
  • objawy nerek - zapalenie pęcherza , odmiedniczkowe zapalenie nerek, wodonercze, kamica nerkowa, amyloidoza nerek.

Chorobie Leśniowskiego-Crohna towarzyszą następujące komplikacje:

  • pojawienie się przetok wewnętrznych, perforacja wrzodu , zapalenie otrzewnej;
  • stany zapalne prowadzące do bliznowacenia tkanki mogą prowadzić do zwężenia światła i powodować niedrożność jelit;
  • z powodu wrzodów może ujawnić się wewnętrzne krwawienie;
  • z powodu przetoki narządy wewnętrzne mogą być zakażone infekcją - pęcherzem, macicą.

Powikłania te mają charakter chirurgiczny i są eliminowane za pomocą odpowiedniej metody.

Jak długo trwa zaostrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna?

W zależności od indywidualnego obrazu choroby, obecności powikłań i zdolności organizmu do tłumienia stanu zapalnego, choroba Crohna może trwać od jak długo zaostrza się choroba Leśniowskiego-Crohna tygodnie do kilku lat.

Rokowanie w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Pomimo faktu, że w większości przypadków średnia długość życia jest powszechna u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, niemniej jednak śmiertelność tej kategorii osób przekracza stawkę dwukrotnie w porównaniu do zwykłej populacji.

Rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna

Do diagnozowania choroby Leśniowskiego-Crohna stosuje się kilka metod:

  • endoskopia;
  • badanie krwi;
  • RTG;
  • USG;
  • tomografia komputerowa.