Torbiel koloidalna tarczycy

Cysty tarczycowe mają inną strukturę histologiczną. Torbiel koloidalna tarczycy składa się z charakterystycznych płatków wyścielonych pęcherzykami. Wewnątrz mieszków włosowych znajduje się płynny białko - koloid. Wraz z rozwojem pęcherzyków umiera, a koloidalny płyn gromadzi się.

Cechy choroby

U 95% pacjentów torbiel ma łagodny charakter, ale w 5% przypadków staje się złośliwa. W tym przypadku większość zmian patologicznych w torbieli koloidalnej występuje w lewym płacie tarczycy, ponieważ jest bardziej aktywna. Torbiel koloidalna prawego płata tarczycy rzadko wzrasta do krytycznego rozmiaru (ponad 6 mm). Na niedobór jodu W ciele powstaje wiele cyst koloidalnych obu części tarczycy. Dane edukacyjne sygnalizują rozwój wola guzkowego. Kolejnym powikłaniem torbieli koloidalnych może być nadczynność tarczycy - nadmiar hormony tarczycy .

Leczenie torbieli koloidalnej tarczycy

Wybór metod leczenia koloidowej torbieli zależy od natury formacji.

Małe cysty traktuje się preparatami zawierającymi jod. W bardziej złożonych przypadkach wykonywane jest leczenie hormonalne i organizowane są okresowe badania hormonalne. Główną metodą leczenia jest nakłucie torbieli i zasysanie zawartości z równoczesnym wprowadzeniem do ubytku alkoholu w celu przyklejenia jego ścianek.

W przypadku wielu wskazań wykonywana jest operacja usunięcia torbieli. Chirurgia jest stosowana w następujących przypadkach:

ze złośliwą naturą edukacji;
cyst o dużych rozmiarach;
obecność zawartości ropnej w jamie;
zauważalne napięcie szyi.

To ważne! Należy chronić obszar tarczycy przed wszelkiego rodzaju urazami i unikać długotrwałego nasłonecznienia. Ponadto, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka, można stosować terapię witaminową i dietę zawierającą jod.