Chimera - mitologia, jakie to jest stworzenie?
Pojęcie mitologii chimer i słownika objaśniającego daje różne definicje. W sensie przenośnym, tak zwana nierozsądna myśl, fantazja, w dosłownym sensie - dziwne stworzenie z głową lwa i kozłem, wspomniane w starożytnych legendach greckich i różnych mitach.
Chimera - co to jest?
Chimera - mityczne stworzenie, które stało się wytworem dwóch potworów. Jej ojcem był gigantyczny Tyfon, który ma niesamowitą siłę, a jej matka - dracane Echidna. Ten ostatni był przedstawiony w legendach jako kobieta o pięknej twarzy i ciele węża. Urodziła wiele dzieci straszniejszych od innych - starożytnych greckich mutantów. Urodziła Chimerę, której imię można dosłownie przetłumaczyć jako "młody kozioł". Dzisiaj to słowo czasem opisuje każdą fantastyczną hybrydę stworzenia, łączącą w swoim wyglądzie cechy kilku zwierząt.
Jak wygląda chimera?
Córka Echidny miała swój niewysłowiony wygląd. W zależności od epoki czasowej, kultury i dzieła, które ją opisują, obraz może się zmieniać w jednym lub drugim kierunku, chociaż wspólne cechy pozostały niezmienione.
- Po raz pierwszy potwór z chimery został wspomniany w Iliadzie Homera jako stworzenie z lwią głową, kozim ciałem i wężowym ogonem na końcach.
- W innym traktacie, Theogony of Hesiod, potwór jest już trójgłowy. Wszystkie zwierzęta rzucają płomień.
- Apollo ma najdziwniejszy opis: głowa kozła wyrasta ze środka ciała stworzenia, ale także oddycha ogniem.
- W niektórych opisach potwór ma skrzydła i grubą, nieprzeniknioną skórę.
Chimera i Gargoyle - Różnica
W średniowieczu zidentyfikowano gargulce i chimery, ale te pierwsze najwyraźniej nie mają nic wspólnego ze starożytnym greckim prototypem. To fantastyczne zło pojawiało się w różnych postaciach: diabły, smoki, lwy, koguty, małpy i inne żyjące stworzenia zmieszane ze sobą. Rzeźbione gargulce zdobiły ściany budynków i zostały zaprojektowane, aby odprowadzać wodę z dachu. Wylała się z ich otwartych ust. W przeciwieństwie do gargulców ich zwolennicy chimery nie pełniły żadnej funkcji i służyły jedynie jako ozdoby. Były legendy, że kamienne rzeźby mogły ożyć i przerazić ludzi.
Bellerophon i Chimera
Chimera w mitologii wydaje się złośliwa i niebezpieczna. Osiedlając się w górach Licyjskich, napadała na wioski, zajmowała się zwierzętami gospodarskimi i ludźmi. Ale w legendach każdego potwora jest jego bohater. Chimera nie była wyjątkiem: stworzenie było w stanie pokonać dzielnego młodzieńca Bellerofona, którego nie lubił bogowie i wysłany przez króla Licji, by walczył z bestią. Jadąc uskrzydlonym pegazem, Bellerophon zdołał pokonać chimerę za pomocą włóczni, którą zanurzył w jej usta. Bestia próbowała go uderzyć ogniem, ale ołowiana włócznia stopiła się i zniszczyła potwora.
Legendy o Chimerze
Życie i śmierć córki Echidny ustanowiły legendę, w której pojawia się jako symbol sił zła. W późniejszych źródłach literackich mityczna chimera i jej obraz nabierają innych właściwości. Według jednej z legend, trójgłowa istota jest strażnikiem równowagi, dobra i zła na świecie, jedności przeciwieństw. Mądrość a sprawiedliwość uosobiona jest przez lwa, a kłamstwo i złość przez węża. Dwa różne obrazy równoważą kozę, ona jest ich pielęgniarką. Leo i wąż nie mogą zostać zniszczone, ponieważ nie mogą żyć bez siebie.
Współcześni historycy próbują porównać powstające mity na temat potwora z rzeczywistością tamtych czasów. Skąd wziął się ten przerażający obraz? Istnieją dwie wersje:
- pochodzenie ognia potwora jest związane z wulkanem Yanar i zwierzętami, które żyły na jego zboczach (lwy, kozy, węże);
- bodziec do powstania mitu dał pirackim statkom obrazy wyżej wymienionych zwierząt;
Współczesna psychologia mówi o chimerze, jako walce sił światła i ciemności w człowieku. Podświadomie zmagają się ze sobą, ale nie mogą istnieć osobno. W różnych dziedzinach, poza psychologią - w literaturze i architekturze, pojęcie to jest scharakteryzowane jako całość, złożone z niekompatybilnych części, a więc wrogie wszystkim żywym istotom.