Relacja między dzieckiem a rodzicem

rodzicielstwo dziecka Osobowość osoby, jego charakter i stosunek do innych są osadzone w głębokim dzieciństwie. Zależy od tego, w jaki sposób rodzice wychowują swoje dziecko, jak szybko i łatwo może towarzysko w społeczeństwie i jak będzie przebiegać jego życie.

Z kolei na naturę relacji rodzic-dziecko mają wpływ tradycje przyjęte w rodzinie, a także styl edukacji. Spróbujemy lepiej zrozumieć ten problem.

Rodzaje relacji rodzic-dziecko

Istnieje wiele różnych relacji, które mogą powstać między rodzicami i dziećmi w różnym wieku. Jednak profesjonalni psychologowie najczęściej używają klasyfikacji Diane Bombrind, która identyfikuje tylko 4 style relacji rodzic-dziecko, z których każdy ma swoją własną charakterystykę:

Najbardziej miarodajny jest styl autorytatywny , ponieważ dzieci wychowywane w rodzinach z tego rodzaju rodzicielskim zachowaniem bardzo łatwo adaptują się do zmian, uczą się dobrze, mają odpowiednią samoocenę i często osiągają zauważalne wyżyny. W tym przypadku rodzina ma wysoki poziom kontroli rodzicielskiej, co jednak wiąże się z ciepłym i przyjaznym nastawieniem do młodszego pokolenia. W takich okolicznościach dzieci spokojnie spostrzegają ramy i zakazy ustanowione dla nich i nie uznają działań ich rodziców za niesprawiedliwe.
Styl autorytarny charakteryzuje się niezwykle wysokim poziomem kontroli rodzicielskiej i bardzo zimnym nastawieniem mamy i taty do dziecka. W tym przypadku rodzice nie pozwalają na dyskusję i unieważnienie ich wymagań, nie pozwalają dzieciom samodzielnie decydować, aw przeważającej większości przypadków dążą do absolutnej zależności potomstwa od opinii. Dzieci wychowywane w takich rodzinach najczęściej stają się niekomunikatywne, ponure, a nawet nieco agresywne. W przypadku tego typu relacji rodzic-dziecko w wieku dojrzewania bardzo często występują poważne problemy związane z faktem, że dziecko jest całkowicie wyobcowane z dorosłych, staje się niekontrolowane i często popada w nieprzyjemne sytuacje.
Styl liberalny różni się od innych rodzajów komunikacji między rodzicami i dziećmi o nieskończenie gorącej postawie i bezwarunkowej miłości. Chociaż wydaje się, że jest to całkiem dobre, w rzeczywistości często występuje permisywność, co prowadzi do nadmiernej impulsywności i niewłaściwego zachowania dzieci.
Wreszcie, obojętny styl relacji dziecko-rodzic charakteryzuje się całkowitym brakiem kontroli i zainteresowania życiem dziecka przez rodziców. Najczęściej dzieje się tak w rodzinach, w których mama i tata są nadmiernie zaangażowani w pracę i nie mogą znaleźć czasu dla swojego potomstwa.

Oczywiście wszyscy rodzice wyrażają swoje preferencje styl rodzicielski który jest im bliższy. Tymczasem, aby prawdziwie ufać relacjom między rodzicami i dziećmi, nawet w wieku przedszkolnym należy samemu zadbać o odpowiedni poziom kontroli rodzicielskiej, a jednocześnie nie zapomnieć o konieczności zachęcania i wychwalania dziecka, a także nieustannie okazywać mu swoją miłość. Tylko w takich okolicznościach dziecko będzie czuć się konieczne, aby stworzyć właściwą postawę wobec rodziców i innych bliskich krewnych.