Blokery kanału wapniowego

Jony wapnia mają duże znaczenie dla wiązania procesów zachodzących na powierzchni błony komórkowej z mechanizmami wewnątrzkomórkowymi. Dzieje się tak poprzez kanały jonowe, przez które niektóre rodzaje cząsteczek białka otwierają drogę dla jonów wapnia.

Te kanały z kolei są podzielone na trzy typy:

• cytoplazmatyczny;
• sakrolemalnye;
• wewnątrzkomórkowy.

Większość kanałów wapniowych znajduje się w mięśniu sercowym, a pozostałe są w tkankach mięśniowych oskrzeli, macicy, przewodu pokarmowego, dróg moczowych i płytek krwi.

Jak już wspomniano, jony wapnia wpływają na procesy metaboliczne w ciele, powodując:

• wzrost zapotrzebowania na tlen;
• aktywny skurcz mięśni;
• zwiększona pobudliwość.

Aby zneutralizować tę aktywność w medycynie, stosuje się leki należące do grupy blokerów kanału wapniowego (BCC) lub jako zwane blokerami powolnego kanału wapniowego.

Preparaty lecznicze blokerów kanału wapniowego są przepisywane w obecności następujących chorób:

• nadciśnienie;
• dusznica bolesna ;
• niewydolność wieńcowa;
• Połączenie dławicy z bradykardią;
• tachykardia;
• zaburzenie rytmu serca;
• zaburzenia krążenia mózgowego;
• porażka serca niewyjaśnionej etiologii;
• Zespół Raynauda .

Ponadto BPC może być przepisywany na choroby układu nerwowego, alergie, skurcz oskrzeli i niektóre choroby zwyrodnieniowe (choroba Alzheimera, otępienie starcze, alkoholizm).

Mechanizm działania blokerów kanału wapniowego na organizm powoduje:

• zmniejszone napięcie mięśni gładkich;
• poprawa przepływu krwi;
• zmniejszona kurczliwość serca;
• działanie moczopędne;
• spadek prędkości impulsów;
• zmniejszenie poziomu agregacji płytek i poprawę składu krwi.

Blokery kanału wapniowego mają pewną klasyfikację i są podzielone na:

1. Pochodne dihydropirydyny. Leki te są oparte na nifepidine. Mają rozszerzający wpływ na naczynia mózgu (Corinfar, Ardalat, Cordaflex, Lomir, Plendil, itp.).
2. Pochodne fenyloalkiloaminy. Grupa werapamilu. Wpływają głównie na mięsień sercowy, zmniejszając jego kurczliwość. Wpływ na naczynia jest słaby (Isoptin, Prokorum, Finoptin).
3. Pochodne benzotiazyny. Grupa diltiazem. Efekt tych leków jest niższy niż w przypadku pierwszej grupy, ale jest równomiernie rozdzielany zarówno na serce, jak i naczynia (Dilsem, Cardil).
4. Pochodne difenylopirazyny. Grupa cinnarizine. Najczęściej te CCB są przepisywane na uszkodzenia naczyń mózgowych (Stugeron, Nomigrain).

Ponadto wszystkie blokery wolnych kanałów wapniowych są podzielone na pierwszą i drugą generację, a preparaty dihydropirydynowe mają trzecią. Podstawową różnicą między pokoleniami jest poprawa właściwości leczniczych i redukcja niepożądanych skutków po zażyciu leku. Także leki drugiej i trzeciej generacji zmniejszają dzienną dawkę i muszą być stosowane tylko 1-2 razy dziennie. Do blokerów kanałów wapniowych trzeciej generacji należą takie leki jak amlodypina, latydipina, nimodypina.

Akceptacja BPC jest możliwa tylko po szczegółowej konsultacji z lekarz i badanie. W każdym indywidualnym przypadku przepisywany jest lek, który jest w stanie uzyskać najlepszy efekt terapeutyczny.

Każdy lek ma swoje wyraźne przeciwwskazania, ale generalnie nie zaleca się ich stosowania, gdy:

• atak serca;
• wstrząs kardiogenny;
• ciąża, w okresie karmienia;
• dzieciństwo;
• indywidualna nietolerancja;
• choroba serca z powikłaniami nerek i wątroby.

• ← Blokada lewej odnogi pęczka wiązki
• Blokada serca →