Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Antagoniści wapnia

Antagoniści wapnia nazywani są imponującą grupą leków, które mogą zatrzymać transport tej substancji specjalnymi kanałami do komórek mięśni gładkich. Kardiolodzy dość aktywnie używają tych leków. Pomagają w leczeniu wielu różnych chorób. Ze względu na efektywny efekt, wynalazek blokerów wejścia wapnia jest uważany za jedno z najważniejszych osiągnięć farmakologii w XX wieku.

Mechanizm działania antagonistów wapnia

Jony wapnia są niezwykle ważne dla organizmu. Biorą udział w wielu procesach życiowych. Jak tylko cząsteczki dostaną się do komórek, procesy zostają aktywowane, dzięki czemu realizowane są fizjologiczne funkcje komórkowe. Jeśli jony wapnia staną się zbyt duże, metabolizm komórkowy może znacznie przyspieszyć. Na tym tle wzrasta zapotrzebowanie na tkanki w postaci tlenu i składników odżywczych. A to z kolei prowadzi do destrukcyjnych zmian.

Antagoniści jonów wapniowych zmniejszają ich stężenie i nie pozwalają przeniknąć cząstek z przestrzeni pozakomórkowej do komórek. Promują także rozszerzenie naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia krwi.

Kiedy są przepisywane antagoniści wapnia?

  1. Kiedy dusznica bolesna blokery kanałów wapniowych są szczególnie skuteczne. Jak pokazuje praktyka, napady zapobiegają znacznie lepiej niż w jakikolwiek inny sposób.
  2. Antagoniści szybko zmniejszają ciśnienie, więc bez nich bardzo trudno jest poradzić sobie z kryzysami w tętnicach nadciśnienie .
  3. Niewydolność serca jest kontrowersyjną diagnozą. Leki blokujące kanały wapniowe w celu ich leczenia są przepisywane, ale nie pomagają każdemu.
  4. Preparaty-antagoniści jonów wapnia niezbyt udowodnili w walce z nawrotami ostrych zawałów mięśnia sercowego. Poradzenie sobie z napadami leków nie jest zbyt dobre, ale w okresie po kryzysie jest bardzo skuteczne.
  5. Pacjentom z niestabilną dławicą piersiową przepisuje się blokery wapnia, głównie metoprololem. Ta kombinacja ma znacznie korzystniejszy wpływ na organizm.

Lista leków antagonistycznych względem wapnia

Specjaliści wyróżniają trzy główne grupy leków:

  1. Pochodne fenyloalkiloamin "zaczęły" od werapamilu. Leki z tej grupy mogą wpływać zarówno na tkankę mięśniową serca, jak i na naczynia. Nie są one pożądane w połączeniu z beta-blokerami, ponieważ w tym przypadku mięsień sercowy uzyska podwójny efekt, w wyniku którego może dojść do złamania przewodnictwa przedsionkowo-komorowego.
  2. Pierwszą pochodną dihydropirydyny była Nifedypina. Głównym celem leku jest działanie rozszerzające naczynia krwionośne. Lista antagonistów wapnia z drugiej grupy charakteryzuje się selektywnym działaniem. Przede wszystkim leki wpływają na tętnice wieńcowe. I nie mają prawie żadnych efektów ubocznych.
  3. Ta ostatnia grupa obejmuje pochodne benzotiazepiny, które obecnie są reprezentowane jedynie przez Diltiazem.

Są też inne leki - antagoniści wapnia. Najbardziej znane i skuteczne to:

  • Finoptin;
  • Baypress;
  • Lomir;
  • Clentiazem;
  • Gallopamil;
  • Felodypina;
  • Nitrendypina;
  • Lacidipine;
  • Lerkanidypina;
  • Izradypina;
  • Corinfar;
  • Cordaflex;
  • Osmo-Adalat;
  • Kordafen;
  • Amlotop;
  • Norvasc;
  • Plandil;
    • lista leków przeciw antagonistów wapnia
  • Stamlo;
  • Dilren;
  • Diles;
  • Altiazem.

Wszystkim antagonistom wapnia nie zaleca się podawania domięśniowego, należy je stosować wyłącznie dożylnie. Leki mogą powodować niekontrolowane skurcze mięśni, które z reguły są bardzo silne i długotrwałe. To prowadzi do przenoszenia naczyń krwionośnych i śmierci tkanek.