Między bębenkiem a uchem wewnętrznym znajduje się wgłębienie, w którym wysuwa się trąbka Eustachiusza. Zapalenie ucha środkowego jest procesem zapalnym w tym obszarze. W zależności od przebiegu choroby choroba jest klasyfikowana na ostre i przewlekłe formy. Choroba jest również nieżytem (wysiękowym) i ropnym, i dość często pierwszy określony typ z czasem przechodzi w drugi.

Ostre zapalenie ucha środkowego

Opisany typ patologii może występować w dwóch postaciach.

Ostry środek nieżywy lub wysiękowe zapalenie ucha charakteryzuje się stopniowym rozwojem zapalenia w uchu środkowym. Duża ilość płynu gromadzi się w jamie, co wywołuje następujące objawy:

  • zatkanie ucha ;
  • zespół bólowy promieniujący do skroni, zębów, a nawet całej połowy głowy;
  • hałas w uchu chorego;
  • zmniejszona ostrość wzroku;
  • zaburzenia snu;
  • zmniejszony apetyt;
  • wzrost temperatury do 38-39 stopni;
  • ogólne osłabienie;
  • ból przy palpacji wyrostka sutkowatego;
  • obrzęk i zaczerwienienie kanału słuchowego.

Ostre ropiejące zapalenie ucha środkowego towarzyszy nagromadzenie ropy w uchu środkowym. Po pewnym czasie błona bębenkowa zostaje przerwana, w wyniku czego wypływa eksudat i ropne masy. Z reguły po perforacji stan pacjenta poprawia się, wszystkie objawy patologii ustępują, a temperatura ciała i słuch są przywracane.

Przy odpowiednim leczeniu farmakologicznym odzyskiwanie następuje po 14-20 dniach. W przeciwnym razie możliwe są komplikacje, jednym z nich jest przejście ostrej choroby w powolną formę.

Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego

Typem rozważanej choroby jest okresowe zapalenie i odpływ ropy z kanału słuchowego. Wada błony bębenkowej jest trwała, przerwa nie zarasta. Prowadzi to do stopniowego zmniejszenia ostrości słuchu i zwiększenia nawrotów przewlekłego zapalenia ucha.

Istnieją 3 formy tej choroby:

    wysiękowe zapalenie ucha środkowego
  • mesotympaniczny;
  • epitimpanitis;
  • epimezotympanitis.

W pierwszym przypadku zapalenie wpływa tylko na błonę śluzową w jamie ucha środkowego. Następujące dwa typy są poważniejsze, ponieważ tkanka kostna jest również zaangażowana w proces patologiczny, co zwiększa ryzyko poważnych powikłań i rozwoju choleastomy (guzy typu nowotworu).

Przewlekłe zapalenie ucha środkowego jest tylko poddawane leczeniu chirurgicznemu. Terapia zachowawcza służy jedynie czasowemu złagodzeniu objawów i przygotowaniu do operacji.