Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy gruczołu tarczycowego

Choroba autoimmunologicznego zapalenia tarczycy charakteryzuje się upośledzoną odpornością człowieka. Komórki tarczycy zaczynają być postrzegane przez odporność jako obce. Ta choroba jest jedną z najczęstszych chorób tarczycy. W związku z naruszeniem tarczycy, w której nie jest już produkowana niezbędna ilość hormonów, niedoczynność tarczycy może rozwinąć się na tle autoimmunologicznego zapalenia tarczycy.

Przyczyny choroby

Czynniki wpływające na rozwój choroby obejmują:

dziedziczna predyspozycja;
powikłania chorób nieżytu, zanieczyszczona atmosfera;
długotrwałe niekontrolowane stosowanie leków zawierających jod;
ekspozycja na promieniowanie.

Rozwój choroby

W początkowym stadium rozwoju autoimmunologicznego zapalenia tarczycy (eutyreozy) tarczyca zachowuje swoje właściwości. Wytwarza wystarczającą ilość hormonów, a taki stan zagrożenia dla osoby niesie.

Ale wraz z rozwojem choroby dochodzi do zmian w tarczycy związanych ze zniszczeniem nabłonka. Następnym etapem jest zwiększenie stężenia hormonu TSH, podczas gdy liczba innych jest zmniejszona lub pozostaje na poziomie początkowym. Ten etap autoimmunologicznego zapalenia tarczycy nazywa się subkliniczną niedoczynnością tarczycy. Zostało tak nazwane, ponieważ w przeciwieństwie do wyrażonej gipoteriozy, subkliniczne przebiega bezobjawowo. Jednak często chorobie towarzyszy naruszenie procesu metabolicznego. Z tego powodu osoba ma pogorszenie nastroju, pacjent skarży się na zmęczenie, osłabienie, zaburzenia pamięci, depresję. W tym samym czasie nie ma żadnych oznak nieprawidłowości w funkcjonowaniu gruczołu tarczowego.

Istnieje błędne przekonanie, że autoimmunologiczne zapalenie tarczycy jest niebezpieczne tylko dla tarczycy, ale ta choroba może mieć poważne konsekwencje dla innych narządów. Pacjenci mają do czynienia z następującymi problemami:

zaburzenie układu nerwowego (depresja, osłabienie, drażliwość);
zapalenie stawów, pojawienie się bólu w mięśniach;
pogorszenie wzroku, zmęczenie oczu, muchy w oczach;
zapalenie błon śluzowych ze względu na obniżoną odporność (zapalenie oskrzeli, opryszczka, zapalenie gardła drozd).

Objawy choroby

Zidentyfikować pierwsze etapy obecności tej choroby może być tylko poprzez badanie. Gdy funkcje tarczycy są naruszone, i niedoczynność tarczycy , wtedy pojawiają się oznaki autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. Należą do nich:

zwiększenie wielkości tarczycy, w wyniku czego mogą wystąpić trudności w połykaniu i oddychaniu;
obrzęk twarzy, rumieniec, czerwone plamki;
zaburzenie układu nerwowego, depresja, zmęczenie;
kruche i suche włosy;
pogorszenie pamięci, zmniejszenie zdolności do pracy;
naruszenie menstruacji u kobiet i rozwój impotencji u mężczyzn.

Leczenie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy

Jak dotąd nie opracowano żadnej metody, która mogłaby zapobiec przekształceniu się tarczycy w niedoczynność tarczycy. Walkę z niedoczynnością tarczycy prowadzi się za pomocą lewotyroksyny. Cele, które próbują osiągnąć leczenie therioideitis w wyniku leczenia:

walczyć z zapaleniem gruczołu tarczowego, przywracaniem pracy;
eliminacja utworzonych węzłów i zapobieganie powstawaniu nowych;
dostosowanie równowagi hormonalnej.

Aby przywrócić immunitet odwołał się do ludowych środków zaradczych. Zmiana w diecie z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy pomoże złagodzić przebieg choroby. W diecie konieczne jest uwzględnienie żywności zawierającej przeciwutleniacze. Substancje te przyczyniają się do usuwania szkodliwych substancji z organizmu. Aby to zrobić, należy jeść więcej owoców i warzyw, pić soki z buraków i marchew, dodając trochę oleju lnianego dla lepszego trawienia. Przydatne jest picie soków zawierających witaminę C.