Antybiotyki w stomatologii
Antybiotyki są szeroko stosowane w prawie wszystkich dziedzinach medycyny, w tym w stomatologii. Oczywiście cel tych leków jest prowadzony tylko w szczególnych przypadkach, a wszystkie zasady ich stosowania muszą być przestrzegane, aby uniknąć niepożądanych reakcji. Zastanówmy się, w jakich patologiach w stomatologii zaleca się antybiotyki i jakie dokładnie preparaty mianują lub częściej mianują.
Wskazania do przepisywania antybiotyków w stomatologii
Antybiotyki w stomatologii powinny być stosowane w stanach zapalnych związanych z rozwojem patogennych bakterii. Z reguły taka potrzeba pojawia się w ostrej fazie, następujących chorób zębów i obszaru szczękowo-twarzowego:
- wrzodziejące zapalenie dziąseł;
- ropnie;
- flegm;
- zapalenie kości i szpiku ;
- zapalenie okostnej;
- zapalenie okołoustniakowe i inne.
Należy również przepisać antybiotyki w stomatologii, aby zapobiec infekcyjnym procesom zapalnym przed zabiegami chirurgicznymi u pacjentów cierpiących na ciężkie choroby wewnętrzne (choroby serca, cukrzyca, zapalenie kłębuszków nerkowych itp.).
Nazwy antybiotyków stosowanych w stomatologii
Jak pokazują badania, infekcje układu zębodołukowego i jamy ustnej są zwykle spowodowane mieszaną mikroflorą bakteryjną. Dlatego w takich przypadkach zaleca się stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Rodzaj antybiotyku, dawkowanie, rodzaj postaci dawkowania dobierany jest indywidualnie w zależności od nasilenia stanu zapalnego i obecności współistniejących patologii.
Najczęściej stomatologów ustnych wyznaczyć:
- amoksycylina;
- linkomycyna;
- ampioks ;
- doksycyklina;
- amoksycylina / klawulanian;
- azytromycyna;
- erytromycyna.
Wstrzykiwanie wprowadza takie leki:
- linkomycyna;
- oksacylina;
- klindamycyna.
Leki stosowane miejscowo:
- gentamycyna;
- linkomycyna;
- sintomycyna;
- erytromycyna.
Antybiotyk Linkomycyna w stomatologii
Linkomycyna jest jednym z najczęstszych środków przeciwdrobnoustrojowych w stomatologii. Jego pozytywną cechą jest zdolność gromadzenia się w tkance kostnej i tworzenia w niej wysokich stężeń przez długi czas. Zaletą leku jest także to, że oporność patogenów na niego nie rozwija się szybko. Wyprodukowany w czterech formach:
- kapsułki do podawania doustnego;
- roztwór do wstrzykiwania;
- maść;
- folia samoprzylepna do stosowania miejscowego.