Mobilność plemników jest dość ważnym parametrem, który bezpośrednio wpływa na funkcje rozrodcze męskiego układu rozrodczego. Zbadajmy to bardziej szczegółowo i spróbuj zidentyfikować główne czynniki, które bezpośrednio wpływają na ruchliwość męskich komórek płciowych.
Jakie są kategorie ruchliwości plemników izolowanych?W analizie ruchliwości plemników ocenia się nie tylko szybkość ruchu, ale także kierunek ruchu komórek płciowych. Zwykle, zgodnie z wynikami badania, wszystkie plemniki są podzielone na 4 kategorie:
W zależności od stosunku tych kategorii i oceny męskiego ejakulatu na płodność.
Obecnie na zachodzie istnieje nieco inny system oceny męskich komórek płciowych pod kątem mobilności. Zwykle eksperci z zagranicy przydzielają 3 kategorie męskich komórek płciowych podczas oceny ich mobilności:
Natychmiastową wartością dla pomyślnego zapłodnienia jest kategoria plemników PR lub a + b w innej klasyfikacji.
Pomimo faktu, że dla pomyślnego zapłodnienia morfologia komórek rozrodczych jest znacznie ważniejsza niż ich ruchliwość, ten ostatni parametr należy również wziąć pod uwagę przy wykonywaniu interwencje terapeutyczne z niepłodnością męską.
Zgodnie z normami medycznymi, podczas oceny plemników mobilne komórki płciowe powinny stanowić co najmniej 35% całkowitej liczby plemników w próbce. To jest ten wskaźnik, którego eksperci przestrzegają przy ocenie jakość męskich plemników.
Warto zauważyć, że na ten parametr męskich komórek rozrodczych duży wpływ mają czynniki zewnętrzne. Dlatego u mężczyzn w podobnym wieku ten wskaźnik może się różnić.
Jeśli mówimy konkretnie o tym, co wpływa na ruchliwość plemników, musimy wymienić następujące czynniki:
Tego rodzaju pytanie pojawia się u mężczyzn, u których zdiagnozowano niepłodność. Przede wszystkim, odpowiadając na to pytanie, lekarze powinni zmienić sposób życia: zwracać większą uwagę na odżywianie, reżim dnia.
Ponadto, aby zwiększyć ruchliwość plemników, można przepisywać leki. Wśród nich są Spemann, Proviron, Andriol, Pregnil. Czas przyjmowania, liczebność i dawkowanie wskazane są wyłącznie przez lekarza.
Można więc powiedzieć, że rozwiązanie tego problemu wymaga zintegrowanego podejścia i stałego monitorowania przez lekarzy.