Abulia - leczenie środkami ludowymi

Czasami wyprzedza to pragnienie, by sprawy same się skończyły i nie brały udziału w bieżących wydarzeniach. Ten stan jest uważany za normalny, ale jeśli jest on stale obserwowany, warto odwiedzić lekarza, ponieważ ten znak jest towarzyszem wielu poważnych naruszeń.

Czym jest abulia?

Nazwa choroby pochodzi od greckiego słowa, jej przedrostek "a" jest równoznaczny z negacją, korzeń "boile" oznacza "wolę" i sufiks "ia", co tłumaczy się jako "działanie". Okazuje się, że abulia jest bezczynnością, pełną biernością w jakiejkolwiek dziedzinie relacji. Wynika to z braku chęci, motywacji do ruchu, a nie z powodu braku możliwości.

Abulia - Psychologia

Nie zawsze brak pragnienia zdecydowanego działania oznacza obecność zmian patologicznych, ale jest choroba, która wymaga szczególnej uwagi. Abulia w psychologii jest stanem psychiki charakteryzującym się ciągłą apatią i niezdolnością do podejmowania wolicjonalnych decyzji. To nie tylko spadek siły, ale całkowity brak nagłych pragnień, silny spadek zainteresowania życiem społecznym i ulubione hobby.

Specjaliści nie potrafią powiedzieć, co abulia znaczy sama, to musi towarzyszyć chorobie, to znaczy jest znakiem zaburzenia psychiczne lub obrażenia. Do zdiagnozowania przyczyny źródłowej wykorzystano wywiady psychiatryczne, różne metody badania mózgu, badania neurologiczne i badania krwi. Abulia jest podzielona na następujące typy:

Hiperbulia - nadmierna manifestacja aktywności;
parabulia - naruszenie zachowania, nieodparta chęć popełniania nienaturalnych czynów;
Gipobulia - zmniejszone zainteresowanie dowolną działalnością.

Abulia - objawy

Myślenie w zwolnionym tempie.
Problematyczne podejmowanie decyzji.
Pasywność.
Zignorowanie norm higieny, niechlujny wygląd.
Utrata motywacji do pracy.
Spontaniczność lub sztywność ruchów.
Zaniedbanie naturalnych potrzeb człowieka, nawet jedzenia i snu.
Ograniczanie kontaktów społecznych, czasem dobrowolna izolacja.
Mutizm to niechęć do komunikowania się i komunikowania się z innymi.
Najmniejszy ładunek nie jest akceptowany, przeszkody stają się nie do pokonania, pojawiają się nadmierne wymagania i lenistwo. W tym przypadku często pacjenci mogą bawić się cały dzień, jedzą z przyjemnością.

Abulia charakteryzuje się silną bezczynnością, często uzupełnioną emocjonalną obojętnością, apatią. W rezultacie powstaje zespół Apato-Abuliana, który objawia się zamknięciem, obojętnością, skłonnością do zredukowania kontaktów do minimum i przedłużającą się ciszą. Najtrudniejszym przebiegiem jest całkowity brak ruchu, ale choroba może być również wyrażona w formie subtelnego zahamowania procesów myślowych.

Przyczyny Abulia

Słabe objawy choroby obserwuje się u osób z niestabilną psychiką i skłonnością do zaburzeń somatycznych. Abulia i apatia pojawiają się, kiedy dochodzi do pogorszenia dopływu krwi do prawego przedniego obszaru mózgu, co jest spowodowane urazem lub chorobą. Ostatnie badania wskazują na związek między tym problemem a niewłaściwą produkcją dopaminy. Abulia może rozwinąć się na tle następujących naruszeń.

Schizofrenia.
Stan pourazowy i poudarowy.
Choroba Parkinsona , Picka, Alzheimer, Huntington.
Wrodzona demencja.
Zatrucie alkoholem, narkotykami i narkotykami.
Ciężka depresja.
Konsekwencje chorób zakaźnych i niedotlenienia.
Nowotwory mózgu.

Choroba nie zawsze ma stałą formę, czasami ciało reaguje na uraz psychiczny. W tym przypadku stan nie trwa długo i jest znormalizowany, gdy sytuacja, która miała negatywny wpływ, została rozwiązana. W niektórych przypadkach symptomatologia objawia się w odpowiedzi na długotrwałe stosowanie leków. Przy depresyjnym, katatonicznym i apatycznym odrętwieniu stan może trwać kilka miesięcy lub lat.

Abulia w depresji

Ciężkie okoliczności życiowe mogą prowadzić do uciskanego stanu. Depresja, abulia i apatia mogą występować w jednym rzędzie. Przywrócenie prawidłowej czynności życiowej występuje podczas rozwiązywania głównego problemu. Dlatego, aby wyeliminować słabość, trzeba poradzić sobie z sytuacją, która doprowadziła do depresji. Leczenie można wykonać za pomocą kombinacji leków i rozmów z lekarzem.

Abulia z nerwicą

Zaburzeniom tego rodzaju może towarzyszyć utrata zdolności do dobrowolnych podszeptów. W takich okolicznościach choroba abulia ma charakter krótkotrwały i nie zawsze jest wyraźnie zaznaczona. Osoba może zmniejszyć wymagania dotyczące wyposażenia domowego i siebie, skrócić czas komunikacji i interakcji z innymi, spowolnić wykonywanie pracy, która wcześniej nie była szczególnie złożona.

Abulia w schizofrenii

Objawy upośledzenia woli mogą objawiać się różnymi chorobami psychicznymi. Jeśli pacjent choruje na schizofrenię, w większości przypadków abulia towarzyszy jej okresom zaostrzenia. Pacjenci stają się trudni do monitorowania, w przypadku braku odpowiedniej terapii, mogą stracić zdolność do samoobsługi. Towarzysz może również stać się hipoblustem - wypaczeniem woli, popychając jednostkę do popełnienia czynów sprzecznych z ogólnie uznanymi standardami moralnymi.

Abulia - leczenie

Choroba jest naprawdę straszna, z postępującą utratą osobowości, zamiast niej pozostaje tylko skorupa. Jeśli lekarz zdiagnozuje abulię, to co zrobi, powie, że niezależny wybór leków i dawkowanie mogą doprowadzić do pogorszenia stanu. Ponadto, rozmowy ze specjalistą są wymagane, aby poprawić ten stan. Często w praktyce stosuje się następujące leki.

Frenolon jest skuteczny w apatii, zaburzeniach schizofrenicznych. Przeciwwskazane w zaburzeniach rytmu serca, nerek i wątroby. Możliwe działania niepożądane w postaci wstrząsów, obrzęków i zaburzeń koordynacji.
Cipralex w abulii jest mianowany lub nominowany w stanach depresyjnych. Wśród skutków ubocznych zmniejszone libido , nudności, osłabienie, nadmierne pocenie się, zaburzenia snu.
Triftazine jest przepisywany abulia na tle schizofrenii, zalecany w starszym wieku. Nie można go stosować w przypadku problemów z nerkami i sercem.
Solian pomaga tłumić objawy. Nie prowadzi do senności, jest przeciwwskazany w ciąży i laktacji.
Sulpiryd jest przepisywany na depresję, pomaga usunąć apatię i hamowanie reakcji. Jest w stanie podnieść ciśnienie krwi, spowodować drżenie, zaburzenia cyklu miesiączkowego, mdłości poza laktacją, nudności.