Absolutny pomysł
Doktryna absolutnej idei Hegla jest ważnym krokiem w filozofii dialektycznej. Sam Hegel był przedstawicielem przepływu obiektywnego idealizmu i właśnie z tego punktu widzenia powinniśmy rozważyć jego koncepcję idei absolutnej.
Absolutna idea Hegla w filozofii: trzy części nauczania
Mówiąc o naukach Hegla, nie można się oprzeć na jego integralnym systemie obiektywnego idealizmu, który autor absolutnej idei obdarzył podziałem na trzy zasadnicze części:
- Nauka logiki. W tej części Hegel opisuje pewnego ducha świata, któremu daje "absolutną ideę". Ten duch jest pierwotny i jest prekursorem natury i wszystkiego.
- Filozofia przyrody. Jest to druga część nauczania, w której Hegel nazywa przyrodę drugorzędną względem duchowej zasady. Jeśli nie podejdziesz zbyt głęboko, natura jest postrzegana jako odmienność idei absolutnej.
- Filozofia ducha. W tej części swojej pracy Hegel zmienia swoją teorię i zamienia absolutną ideę w absolutnego ducha, w końcu rozpoznając prymat materii niematerialnej.
W naukach Hegla wyraźnie prześledzono idealistyczną naturę i pragnienie uporządkowania wszystkich rzeczy, wprowadzając pojęcia pierwotnego i wtórnego.
Absolutny pomysł
Ważne jest, aby zrozumieć, że idea absolutna nie jest pojęciem statycznym, ponieważ istotą filozofii jest to, że absolutna idea Hegla zaczyna się i rozwija, porusza. Nie można przeoczyć, że jest to sprzeczne z pojęciami metafizyki (w rzeczywistości w tym przypadku wszystkie pojęcia są rozpatrywane oddzielnie od siebie). Podejście dialektyczne opiera się na trzech najważniejszych zasadach, które zdaniem Hegla zapewniają rozwój idei absolutnej:
- przejście ilości do jakości,
- sprzeczność jako źródło rozwoju,
- negacja negacji.
Te zasady rzucają światło na ogólną teorię rozwoju. Przed nim nikt nie rozważał sprzeczności z tego punktu widzenia, a był to przełom. Jest to idea wewnętrznej sprzeczności, która wciąż jest uważana za jedno z najważniejszych osiągnięć.
Ta idea, która wydaje się idealistyczna, ma w rzeczywistości głębokie znaczenie racjonalne, ponieważ przez pryzmat tego można przejść do wszelkich pojęć filozofii i nauk przyrodniczych. Metoda dialektyczna pozwala nam uchwycić zastąpienie prostych pojęć przez bardziej złożony, rozwój w kierunku akumulacji i pogłębiania znaczeń. Tak więc w historii można złapać wiele wzorów, postrzegać życie społeczne jako proces ewoluujący.