Zespół Wolffa-Parkinsona-White'a odnosi się do obecności dodatkowego impulsu w mięśniu sercowym. Zbadajmy bardziej szczegółowo, dlaczego występuje syndrom i jakie metody diagnostyczne pozwalają nam określić patologię.
Przedsionki i komory mięśni przedsionków zapewniają prawidłowy przepływ krwi z powodu naprzemiennych skurczów. Skróty wynikają z impulsów pochodzących z węzła zatokowego.
Schemat serca jest dość prosty:
W zespole impuls może poruszać się wzdłuż objazdu omijając węzeł przedsionkowo-komorowy. Dlatego dociera do komór szybciej niż jest to konieczne do normalnego krążenia krwi.
Obraz kliniczny charakteryzuje się napadowym częstoskurczem. W ten sposób pacjent może poczuć, jak tachykardia jest podawana w mózgu. Bez szybkiego leczenia postępująca postać zespołu Wolfa-Parkinsona-White'a prowadzi do niewydolność serca , którego nie można wyleczyć metodami terapeutycznymi.
Diagnostyka zespołu WPWJedyna metoda, która pozwala diagnozować zespół WPW, w przeciwnym razie zespół Wolffa-Parkinsona-White'a, elektrokardiogram. Podczas odczytywania wyników specjalista z pewnością zauważy obecność pulsującej ścieżki omijającej.
Jednak takie badania sprzętowe, jak USG i MRI są również przepisane w celu zebrania szczegółowego obrazu klinicznego.
Jeśli zespół nie daje pacjentowi odczuwanego dyskomfortu, nie ma potrzeby leczenia. W przypadku zaostrzenia obrazu klinicznego należy przepisać następujące preparaty, które mogą zapobiec rozwojowi zawału serca:
Dostępność migotanie przedsionków Po potwierdzeniu zespołu Wolfa-Parkinsona-White'a zaleca się stosowanie elektrofizjoterapii lub podanie dożylne novocainomidu w EKG. Interwencja chirurgiczna jest wskazana przy braku pozytywnego efektu terapii lekowej.