Guz Wilmsa
Guz Wilmsa (nephroblastoma) jest nowotworem złośliwym, który występuje najczęściej u dzieci w wieku od 2 do 15 lat. Ponad 80% przypadków chorób onkologicznych u dzieci występuje w nerczaku zarodkowym. Jednostronne uszkodzenie nerek przez guz jest najczęściej odnotowywane. Uważa się, że jego rozwój jest wynikiem naruszenia tworzenia się nerek w okresie embrionalnym.
Guz Wilmsa u dzieci: klasyfikacja
Istnieje 5 etapów choroby:
- Guz występuje tylko w jednej z nerek. Z reguły dziecko nie odczuwa dyskomfortu i nie narzeka.
- Guz poza nerką, bez przerzutów.
- Guz wykiełkuje swoją kapsułę i pobliskie narządy. Następuje uszkodzenie węzłów chłonnych.
- Występują przerzuty (wątroba, płuca, kości).
- Obustronne uszkodzenie nerek.
Guz Wilmsa: objawy
W zależności od wieku dziecka i stopnia zaawansowania choroby rozróżnia się następujące objawy:
- ogólne osłabienie;
- złe samopoczucie;
- zmniejszony apetyt;
- utrata masy ciała;
- podwyższona temperatura ciała;
- bladość skóry;
- niewielki wzrost ciśnienia krwi;
- w badaniach krwi obserwuje się wzrost ESR i zmniejszenie żelaza;
- krwiomocz brutto (krew w moczu);
- w niektórych przypadkach niedrożność jelit obserwuje się w wyniku ucisku nowotworu jelita.
Ponadto, jeśli u dziecka występuje guz Wilmsa, zachowanie może się zmienić.
W późnym stadium choroby możliwe jest ręczne badanie nowotworu w jamie brzusznej. Dziecko może skarżyć się na ból, który pojawia się w wyniku ściskania sąsiadujących narządów (wątroby, tkanki zaotrzewnowej, przepony).
Przerzuty przeważnie rozprzestrzeniają się w rejonie płuc, wątroby, przeciwnej nerki i mózgu. Przy obfitej liczbie przerzutów, chore dziecko zaczyna szybko tracić na wadze, sile. Śmierć może wystąpić w wyniku niewydolności płuc i ciężkiego wyczerpania organizmu.
Guzowi Wilmsa mogą również towarzyszyć inne poważne choroby genetyczne: anomalie układu mięśniowo-szkieletowego, spodziectwa, wnętrostwo, ektopia, podwojenie nerki, hemihipertrofia.
Nerczak nephroblastoma u dzieci: leczenie
Przy najmniejszym podejrzeniu nowotworu w jamie brzusznej lekarz przepisuje zestaw procedur diagnostycznych:
- USG wszystkich narządów i układów;
- urografia wydalnicza;
- radiografia;
- tomografia komputerowa;
- arteriografia nerkowa;
- badanie radioizotopowe w celu określenia przerzutów w ciele dziecka.
Leczenie nowotworu odbywa się chirurgicznie, następnie radioterapia i intensywne leczenie medyczne. Radioterapię można stosować w okresie przed- i pooperacyjnym. Najskuteczniejsze zastosowanie kilku rodzajów leków chemicznych (winblastyna, doksirubicyna, winkrystyna). Z reguły radioterapia nie jest stosowana w leczeniu dzieci poniżej drugiego roku życia.
W przypadku nawrotu stosuje się agresywną chemioterapię, leczenie chirurgiczne i radioterapię. Ryzyko nawrotu 
wynosi nie więcej niż 20% niezależnie od kategorii wiekowej.
Jeśli nie można operować nowotworem, stosuje się cykl chemioterapii, po którym wykonuje się rewizję nerki (usunięcie).
W zależności od stadium choroby rokowanie jest inne: najwyższy procent odzysku (90%) odnotowano na pierwszym etapie, czwarty - do 20%.
Na wynik leczenia wpływa również wiek dziecka, gdy wykryto guz. Z reguły dzieci w wieku poniżej roku przeżywają w 80% przypadków, a po roku przeżyje nie więcej niż połowa dzieci.