Na zaburzenia krążenia w tkankach miękkich zaczyna się ich śmierć (martwica). Najbardziej surową i niebezpieczną formą tego procesu jest mokra gangrena. Zwykle występuje u pacjentów z cukrzycą i innymi chorobami endokrynologicznymi, po złamaniach i oparzeniach, chorobach zakaźnych i przewlekłych chorobach narządów wewnętrznych.

Czym charakteryzuje się mokra gangrena?

We wczesnych stadiach, omawiany stan przypomina początek suchej zgorzeli - szybko rosnący obrzęk, widoczność żył, w wyniku czego na skórze pojawia się marmurowy wzór. Impuls w tym obszarze nie jest wykrywalny.

W przyszłości strefy gangrenous są pokryte ciemnoczerwonymi plamami i pęcherze wypełnione frajerem. Ciężkim objawom patologicznym towarzyszą wyraźne objawy dekompozycji:

  • niebieskawy lub zielonkawy odcień na uszkodzoną skórę;
  • obecność ropnych mas w pęcherzach;
  • szybki wzrost obszaru ognisk zaniku;
  • zabrakło brudnego zielonego lub brązowego wysięku;
  • nieprzyjemny, zgniły zapach ze skóry.

Istnieje również postępująca mokra zgorzel miękkich tkanek twarzy - noma. U dorosłych nie występuje, choroba ta jest obserwowana tylko u osłabionych dzieci.

Jeśli martwica rozwija się w narządach wewnętrznych, pojawiają się takie objawy:

  • suchy język;
  • ból głowy;
  • nudności;
  • letarg;
  • dreszcze;
  • zamieszanie;
  • zaburzenia oddechowe;
  • spadek ciśnienia krwi i częstości akcji serca;
  • ból brzucha;
  • wzdęcia;
  • podwyższona temperatura ciała;
  • odkrztuszanie ropnej plwociny;
  • wymioty;
  • zaparcie;
  • czkawka;
  • pocenie się

Mokre komplikacje z gangrenami

Konsekwencje opisanej martwicy są zawsze tragiczne. Brak odpowiedniego leczenia prowadzi do całkowitej śmierci tkanek kończyn i ich późniejszej amputacji, konieczności usunięcia niektórych narządów wewnętrznych.

Najtrudniejszy wariant komplikacji choroby - sepsa . W takich przypadkach prawdopodobny jest śmiertelny wynik.

Jak leczyć mokrą gangrenę?

Terapia ma na celu awaryjne wyeliminowanie środka gnicia, zatrzymania powikłanie mokrej zgorzel procesy zapalne i zwalczanie infekcji bakteryjnych:

  1. Usunięcie chorej kończyny w zdrowej tkance lub całkowite wycięcie narządu wewnętrznego objętego martwicą (laparotomia).
  2. Wprowadzenie antybiotyków o szerokim spektrum działania.
  3. Wlew leków detoksykacyjnych.
  4. Przywrócenie procesów metabolicznych i diurezy.

Wszystkie środki terapeutyczne są przepisywane przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta.