Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Choroba Werlhofa

Choroba Werlhofa - plama małopłytkowa - choroba objawiająca się wysiękami krwotocznymi na tle zwiększonej agregacji (sklejania) płytek krwi. Utworzone mikroukłady blokują prześwity małych tętnic. Ponadto dochodzi do topienia się krwinek i spadku liczby płytek krwi.

Przyczyny choroby Werlhofa

Obecnie dokładne przyczyny plamicicy małopłytkowej nie są znane. Przeznaczyć pierwotne i wtórne formy choroby Verlhofa. Formy pierwotne mają charakter dziedziczny lub pojawiają się w wyniku choroby zakaźnej. Drugorzędne formy mają oznaki wielu chorób.

Objawy choroby Verlhofa

Choroba zaczyna się ostro, bez wyraźnego powodu, czasami na tle zakażeń jelitowych lub ARI. U pacjenta w początkowej fazie zauważalne są następujące charakterystyczne objawy:

  • gorączka;
  • nudności (możliwe wymioty);
  • ból głowy;
  • ogólne osłabienie, zmęczenie;
  • ból w klatce piersiowej i brzuchu.

Głównym objawem są siniaki i krwawienia podskórne, co wyjaśnia drugą nazwę choroby - plamicę małopłytkową.

Po niedługim czasie syndrom krwotoczny objawia się szczególnie w postaci:

  • krwawienie z nosa, przewodu pokarmowego, u kobiet również macicy;
  • krwawiące dziąsła błony śluzowe;
  • krwotoki w siatkówce oka;
  • krwioplucie.

Objawom krwotocznym towarzyszą zaburzenia neurologiczne, takie jak:

  • opóźnienie;
  • senność;
  • dezorientacja w przestrzeni i czasie;
  • zmniejszone widzenie;
  • jednostronny paraliż.

W ciężkich przypadkach można rozwinąć śpiączkę.

Krwotoki pod skórą stają się rozległe i zajmują duży obszar. W zależności od recepty, odcieki mają kolor od czerwono-brązowego do żółtego (jak stary siniak).

Rozpoznanie choroby Verlhof zaczyna się od badania pacjenta i wywiadu. Kompleks diagnostyczny obejmuje następujące testy:

  1. Ogólna analiza krwi (OAK). Choroba jest określana przez zmniejszenie poziomu erytrocytów i hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi i wykrycie przeciwciał przeciwpłytkowych.
  2. Sternary puncture - pobranie szpiku kostnego do badania za pomocą nakłucia mostka. W badaniu kompozycji komórek stwierdza się wzrost liczby megakariocytów, minimalną liczbę płytek krwi, podczas gdy nie ma innych zmian w szpiku kostnym, na przykład tych, które są charakterystyczne dla formacji guza.
  3. Trepanobiopsy - badanie szpiku kostnego z okostną i kością (z okolicy miednicy), pobrane za pomocą urządzenia medycznego trephine. W przypadku choroby Verlhofa stosunek tłuszczu do krwiotwórczego szpiku odpowiada normie.

Leczenie choroby Verlhofa

Środki terapeutyczne zależą od przebiegu choroby. Leczenie przeprowadza się jedną z następujących metod:

  1. Zastosowanie kortykosteroidów w celu zatrzymania zespołu krwotocznego i zwiększenia poziomu płytek we krwi. Prednisalon jest przepisywany w dawce 1 mg na 1 kg masy ciała pacjenta na dobę. W przypadku ciężkiego przebiegu choroby dawka jest podwojona.
  2. Jeśli właściwy efekt nie został osiągnięty, zaleca się pacjenta usunięcie śledziony . Według statystyk medycznych u 80% pacjentów po interwencji chirurgicznej obserwuje się całkowite wyleczenie.
    3. choroba objawów verlofa
  3. W rzadkich przypadkach po splenektomii śledziony, krwawieniu przechodzi, a choroba pozostaje, leki immunosupresyjne są przepisywane (Azathioprine, Winkrystyna) i glukocosteroidy.

W celu usunięcia zewnętrznych objawów zespołu krwotocznego stosuje się środki hemostatyczne:

  • Adroxon;
  • Dieta;
  • Gąbka hemostatyczna;
  • estrogeny.