Wizualne metody nauczania
Podstawą tak popularnych metod pedagogicznych, jak metoda Montessori, metoda szkoły Waldorfa, jest przede wszystkim zasada jasności. Praktyczne i wizualne metody nauczania mają na celu przekazanie dziecku nie tylko idei badanego zjawiska, ale także doświadczenia w radzeniu sobie z nim.
Charakterystyka wizualnych metod nauczania
Wizualne metody nauczania mają na celu wizualno-zmysłowe zaznajomienie studentów z obiektywnym światem, zjawiskami świata itp. W tej metodzie występują dwa główne podgatunki:
- metoda ilustracji (w celu uzyskania wyników pedagogicznych, tabele, diagramy, obrazy, mapy są używane);
- metoda demonstracji (gdy uczniowie są przedstawiani z różnymi eksperymentami, postawami, filmami naukowymi i edukacyjnymi).
Z kolei praktyczne metody nauczania mają na celu rozwijanie praktycznych umiejętności uczniów podczas wykonywania różnych zadań (praca laboratoryjna, praca praktyczna, udział w grach dydaktycznych).
Wizualne metody nauczania dla przedszkolaków to najlepszy sposób, aby zainteresować dziecko tematem. Używając ich, nauczyciel nie tylko mówi o pewnym zjawisku, ale także pokazuje jego lub jego obraz.
Jest to wizualny sposób uczenia się (zwłaszcza jeśli dziecko może nie tylko na nie patrzeć, ale także wykonywać z nim jakąś czynność) staje się głównym środkiem nauczania w takich systemach pedagogicznych.
Gry wykorzystujące wizualne narzędzia do nauki
"Zepsuta drabina"
Pomoce wizualne: 10 pryzmatów, które różnią się od siebie wysokością, podstawa ma 5 x 15 cm, wysokość najwyższego pryzmatu wynosi 10 cm, a najniższa 1 cm.
Przebieg gry. Nauczyciel oferuje dzieciom zbudowanie drabiny, uporządkowanie pryzmatów, stopniowe zmniejszanie ich wysokości. W razie trudności edytor porównuje poszczególne pryzmaty na wysokości. Potem dzieci odwracają się, a lider robi jeden krok i przesuwa resztę. Jedno z dzieci, które powie, gdzie schody są "połamane", staje się liderem.
"Co się zmieniło?"
Pomoce wizualne: wolumetryczne i płaskie formy geometryczne.
Przebieg gry. Z pomocą dzieci nauczyciel buduje na stole jakąś strukturę lub wzór płaskich figur geometrycznych. Jedno dziecko opuszcza stół i odwraca się. W tym czasie w strukturze coś się zmienia. Na sygnał wychowawcy dziecko wraca i określa, co się zmieniło: nazywa formularze i ich miejsce.
"Jakie pudełko?"
Pomoce wizualne: pięć pudełek, których wielkość stopniowo się zmniejsza. Zestawy zabawek, 5 lalek lęgowych, 5 pierścieni z piramidy, 5 kostek, 5 niedźwiedzi. Rozmiar zabawek stopniowo się zmniejsza.
Przebieg gry. Nauczyciel dzieli grupę dzieci na 5 podgrup i ustawia je wokół dywanika, na którym leżą na przemian wszystkie zabawki. Każda podgrupa otrzymuje pudełko, a nauczyciel pyta: "Kto jest największy? Kto jest mniejszy? Kto jest jeszcze mniej? Kto jest najmniejszy? "Największe zabawki należy umieścić w największym pudełku, mniejsze w mniejszym itd. Dzieci powinny porównać mieszane zabawki i umieścić je w odpowiednim pudełku. Po ukończeniu zadania nauczyciel sprawdza poprawność jego wykonania, a jeśli obiekty nie są prawidłowo ułożone, porównuje obiekty jeden po drugim.