Werapamil to lek przepisywany, jeśli to konieczne, blokada kanałów wapniowych. Lek Verapamil ma wiele wskazań do stosowania. Dzięki niemu można przeprowadzić zapobieganie udarom, oraz angina prinzmetala w tym
Główne właściwości farmakologiczne tego leku wynikają z jego doskonałej zdolności do zapobiegania wchodzeniu jonów wapnia do komórek mięśni gładkich ścian naczyń i kardiomiocytów. Aktywny składnik leku zmniejsza zapotrzebowanie na miokardium O2 (tlen), zmniejszając kurczliwość mięśnia sercowego i zmniejszając częstość akcji serca.
Ponadto, Verapamil jest w stanie rozszerzyć tętnice wieńcowe, a tym samym zwiększa przepływ krwi wieńcowej. Zmniejszając napięcie mięśni gładkich naczyń obwodowych, werapamil działa przeciwnadciśnieniowo. W przypadku nadkomorowych zaburzeń rytmu wywołuje on efekt antyarytmiczny, prowadzący do prawidłowej częstości akcji serca.
Ten lek jest wskazany dla:
Wskazaniem do stosowania werapamilu jest przełom nadciśnieniowy, nadciśnienie pierwotne w krążeniu płucnym.
Również odpowiedni lek do leczenia i zapobiegania różnym nadkomorowym zaburzeniom rytmu:
Po spożyciu lek jest wchłaniany przez 90%, a jego biodostępność wynosi 20-35% podczas pierwszego przejścia przez wątrobę. Przy długotrwałym stosowaniu iw dużych dawkach liczba ta wzrasta.
Lekarz musi przepisać dawkę i dawkę indywidualnie. Z reguły dla dorosłych dawka początkowa wynosi od czterdziestu do osiemdziesięciu miligramów trzy razy dziennie. Maksymalna dzienna dawka może wynosić 480 mg.
Częstotliwość aplikacji wynosi trzy do czterech razy dziennie. Lek należy przyjmować z posiłkiem lub bezpośrednio po posiłku, nie zapominając o wypiciu niewielkiej ilości wody.
Werapamil jest przeciwwskazany dla osób z:
Lek ma działania niepożądane, które wpływają na główne układy organizmu:
1. Układ sercowo-naczyniowy:
2. Obwodowy układ nerwowy i centralny układ nerwowy:
3. Układ trawienny:
4. Reakcje alergiczne:
Negatywne skutki przyjmowania tego leku to:
Werapamil jest przepisywany z dużą ostrożnością, jeśli pacjent:
Niepożądane jest również przyjmowanie leków przez osoby zaangażowane w potencjalnie niebezpieczne działania, które wymagają zwiększonej uwagi i natychmiastowej reakcji na matki w ciąży i w okresie laktacji.