Szczepienia przeciw błonicy i tężcowi - czy warto to robić i jak prawidłowo szczepić?
W ciągu ostatnich dziesięcioleci rutynowe szczepienia praktycznie nie były kontrolowane przez państwo, więc wielu woli tego nie robić. Niektóre choroby, w tym tężcowi i błonicy, występują bardzo rzadko. Z tego powodu nie można ich zarażać, a ludzie zaniedbują zapobieganie.
Czy potrzebuję szczepionki przeciw błonicy i tężcowi?
Opinie na temat szczepień były podzielone. Większość wykwalifikowanych specjalistów kładzie nacisk na konieczność ich realizacji, ale są także zwolennicy naturalistycznej teorii, którzy wierzą, że układ odpornościowy jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z infekcjami. Czy szczepić z błonica io tężec decyduje rodzic dziecka lub sam pacjent, jeśli już jest dorosły.
Prawdopodobieństwo zarażenia tymi chorobami jest bardzo niskie ze względu na poprawę higienicznych warunków życia i zbiorowej odporności. Ten ostatni powstał, ponieważ szczepionka przeciwko błonicy i tężcowi była masowo stosowana przez wiele dziesięcioleci. Liczba osób z przeciwciałami przeciwko infekcjom przekracza populację bez nich, co zapobiega pojawieniu się epidemii.
Jakie są niebezpieczne błonica i tężec?
Pierwszą wspomnianą patologią jest wysoce zaraźliwe uszkodzenie bakteryjne wywoływane przez pałeczki Löfflera. Bakteria z próchnicą wydziela dużą ilość toksyn, powodując wzrost gęstych filmów w jamie ustnej i oskrzelach. Prowadzi to do niedrożności dróg oddechowych i zadu, gwałtownie postępując (15-30 minut) do asfiksji. Bez pomocy w nagłych wypadkach śmiertelny wynik pochodzi z uduszenia.
Tężec nie może zostać zainfekowany. Czynnik wywołujący ostrą chorobę bakteryjną (Clostridium tetani bacillus) dostaje się do organizmu poprzez kontakt, poprzez głębokie uszkodzenie skóry z wytworzeniem rany bez tlenu. Najważniejsze, jak niebezpieczne tężec dla człowieka - śmierć. Tetani Clostridium wydziela silną toksynę, powodując poważne konwulsje, porażenie mięśnia sercowego i narządów oddechowych.
Szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi - efekty
Nieprzyjemne objawy po wprowadzeniu środka profilaktycznego są normalne, a nie patologiczne. Szczepionka przeciw tężcowi i błonicy (ADS) nie zawiera żywych patogenów bakteryjnych. Jego skład zawiera tylko oczyszczone toksyny w minimalnych stężeniach wystarczających do rozpoczęcia tworzenia odporności. Nie ma udowodnionego faktu wystąpienia niebezpiecznych konsekwencji podczas korzystania z ADP.
Szczepienia przeciw błonicy i tężcowi - przeciwwskazania
Są przypadki, w których szczepienia należy po prostu odłożyć na później i sytuacje, w których należy je porzucić. Szczepienie przeciwko błonicy i tężcowi jest tolerowane, jeżeli:
- osoba cierpiała na gruźlicę, zapalenie wątroby, zapalenie opon mózgowych w ciągu roku;
- 2 miesiące nie minęły od wprowadzenia jakiejkolwiek innej szczepionki;
- prowadzona jest terapia immunosupresyjna;
- pacjent ma ostrą chorobę układu oddechowego, ostrą infekcję wirusową dróg oddechowych, nawrót choroby przewlekłej.
Aby wykluczyć stosowanie ADS jest konieczne w przypadku nietolerancji jakichkolwiek składników leku i obecności niedoboru odporności. Zignorowanie porady lekarskiej doprowadzi do tego, że po szczepieniu błonica-tężec organizm nie może wytworzyć wystarczającej ilości przeciwciał neutralizujących toksyny. Z tego powodu ważne jest, aby przed zabiegiem skonsultować się z terapeutą i upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.
Rodzaje szczepionek przeciw błonicy i tężcowi
Szczepionki różnią się składnikami aktywnymi. Istnieją leki tylko z błonicy i tężca oraz złożone roztwory, które dodatkowo chronią przed kokluszem, poliomyelitis i innymi patologiami. Zastrzyki wieloskładnikowe są wskazane do podawania dzieciom i dorosłym, którzy są zaszczepieni po raz pierwszy. Kliniki stanowe używają jednej ukierunkowanej szczepionki przeciw tężcowi i błonicy - nazwy ADS lub ADS-m. Analog importu to Diftet Dt. W przypadku dzieci i nieszczepionych dorosłych zaleca się DTP lub jego złożone synonimy:
- Priorytet;
- Infanrix;
- Pentaxim.
Jak zaszczepić się przeciwko błonicy i tężcowi?
Odporność na całe życie na opisane choroby nie powstaje, nawet jeśli dana osoba je miała. Stężenie przeciwciał we krwi do niebezpiecznych toksyn bakterii stopniowo maleje. Z tego powodu szczepionkę przeciwko tężcowi i błonicy powtarza się w regularnych odstępach czasu. Z pominięciem rutynowej profilaktyki będzie musiało działać zgodnie ze schematem pierwotnego podawania leków.
Szczepienia przeciwko tężcowi i błonicy - kiedy to robisz?
Szczepienie odbywa się przez całe życie człowieka, począwszy od dzieciństwa. Pierwsza szczepionka przeciwko błonicy i tężcowi jest podawana w ciągu 3 miesięcy, po czym jest powtarzana dwa razy więcej co 45 dni. W tym wieku wykonuje się następujące szczepienia:
- 1,5 roku;
- 6-7 lat;
- 14-15 lat.
W przypadku dorosłych szczepienie przeciw błonicy i tężcowi powtarza się co 10 lat. Aby utrzymać aktywność układu odpornościowego przeciwko tym chorobom, lekarze zalecają ponowne szczepienie po 25, 35, 45 i 55 latach. Jeśli minęło więcej czasu od ostatniego wstrzyknięcia leku, konieczne jest wykonanie 3 kolejnych wstrzyknięć, podobnych do wieku 3 miesięcy.
Jak przygotować się do szczepienia?
Specjalne środki przed szczepieniem nie są wymagane. Pierwotne lub rutynowe szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi dla dzieci są przeprowadzane po wstępnym badaniu przez pediatrę lub lekarza pierwszego kontaktu, mierząc temperaturę ciała i ciśnienie. Według uznania lekarza wykonywane są ogólne badania krwi, moczu i kału. Jeśli wszystkie wskaźniki fizjologiczne są prawidłowe, wprowadza się szczepionkę.
Błonica i tężec - szczepienia, dokąd?
W celu prawidłowego trawienia roztworu organizmu i aktywacji układu odpornościowego ukłucie zostaje przekształcone w dobrze rozwinięty mięsień bez dużej ilości tkanki tłuszczowej, więc pośladki w tym przypadku nie są odpowiednie. Wstrzykiwanie dzieci odbywa się głównie w uda. Dorośli są szczepieni przeciw tężcowi i błonicy pod łopatką. Rzadziej dokonuje się wstrzyknięcia do mięśnia ramiennego, pod warunkiem, że ma on wystarczającą wielkość i rozwój.
Szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi - skutki uboczne
Objawy negatywne po wprowadzeniu prezentowanej szczepionki są bardzo rzadkie, w większości przypadków są dobrze tolerowane. Szczepienie dzieci z błonicy i tężca czasami towarzyszą miejscowe reakcje w obszarze iniekcji:
- zaczerwienienie naskórka;
- obrzęk w obszarze podawania leku;
- zagęszczanie pod skórą;
- lekkie bolesność;
- gorączka;
- nadmierne pocenie;
- cieknący nos;
- zapalenie skóry;
- kaszel;
- swędzenie;
- zapalenie ucha.
Wymienione problemy znikają niezależnie w ciągu 1-3 dni. Aby złagodzić ten stan, możesz skonsultować się z lekarzem w sprawie leczenia objawowego. U dorosłych obserwuje się podobną reakcję na szczepienie przeciw błonicy i tężcowi, ale mogą wystąpić dodatkowe działania niepożądane:
- bóle głowy;
- letarg;
- senność;
- naruszenie apetytu;
- zaburzenia stolca;
- nudności i wymioty.
Szczepienie przeciw błonicy i tężcowi - powikłania po szczepieniu
Powyższe negatywne skutki uważa się za wariant normalnej reakcji układu odpornościowego na wprowadzenie toksyn bakteryjnych. Wysoka temperatura po szczepieniu przeciw tężcowi i błonicy nie wskazuje na proces zapalny, ale na uwalnianie przeciwciał przeciwko substancjom chorobotwórczym. Poważne i niebezpieczne konsekwencje występują tylko w przypadkach, gdy nie przestrzegano zasad przygotowania do stosowania szczepionki lub zaleceń dotyczących okresu rekonwalescencji.
Szczepienie błonica-tężec wywołuje komplikacje z:
- alergie na którykolwiek z jego składników;
- obecność przeciwwskazań do wprowadzenia leku;
- wtórne zakażenie rany;
- uderzanie igłą w tkankę nerwową.
Poważne konsekwencje niewłaściwego szczepienia:
- wstrząs anafilaktyczny;
- obrzęk naczynioruchowy ;
- drgawki;
- encefalopatia;
- nerwoból.