Cewka moczowa, inaczej cewka moczowa, jest narządem układu moczowego w postaci rurki, przez którą mocz jest wypychany z pęcherza na zewnątrz.
Długość cewki moczowej u kobiet jest znacznie mniejsza niż u mężczyzn. Cewka moczowa kobieca ma średnicę do jednego i pół centymetra i długość do czterech centymetrów.
Pęcherz ma wewnętrzny otwór cewki moczowej. Następnie kanał ten przechodzi przez przeponę moczowo-płciową i kończy się zewnętrznym otworem znajdującym się w przedniej części pochwy, który ma zaokrąglony kształt i jest otoczony przez stałe, rolkowe krawędzie. Tylna powierzchnia cewki moczowej jest połączona ze ścianą pochwy i jest równoległa do niej.
Zewnętrzny otwór cewki moczowej jest zwężony, a wewnętrzny - wręcz przeciwnie - rozszerzony, w kształcie lejka. Na całej długości cewki moczowej znajdują się śluzówki wytwarzające śluzówki cewki moczowej.
Cewka moczowa jest zablokowana przez dwa zwieracze: zewnętrzne i wewnętrzne, których zadaniem jest zatrzymanie moczu.
Cewka moczowa jest otoczona tkanką łączną, która ma różną gęstość w różnych częściach tego narządu. Ściana cewki moczowej jest reprezentowana przez błony śluzowe i mięśniowe. Błona śluzowa pokryta jest kilkoma warstwami nabłonka, a warstwa mięśniowa składa się z elastycznych włókien, kolistej i zewnętrznej warstwy mięśni gładkich.
U zdrowej dorosłej kobiety mikroflorę cewki moczowej reprezentują głównie pałeczki kwasu mlekowego, a także naskórkowe i saprofityczne gronkowce. W kobiecej cewce moczowej mogą być obecne bifidobakterie (do 10%) i peptostreptokokki (do 5%). Ten zestaw mikroorganizmów nazywany jest także florą Doderleina.
W zależności od wieku kobiety, częstotliwość mikroflory cewki moczowej jest różna.
Choroby cewki moczowej u kobiet mogą być powiązane: