Tyfus
Ta ostra infekcja jest spowodowana ukąszeniem zakażonego roztocza lub innych zarażonych zwierząt. Tyfusowi towarzyszy gorączka, oznaki ogólnego zatrucia organizmu i wystąpienia wysypki grudkowo-plamkowej. Teraz choroba w krajach rozwiniętych nie występuje, często dotyka ludzi w Afryce i Azji.
Objawy tyfusu kleszczowego
Jak każda inna choroba, rozwój tej choroby przebiega w kilku etapach.
Okres inkubacji
Trwa od trzech do pięciu dni i towarzyszą mu następujące objawy:
- wysoka temperatura, osiągając 40 stopni;
- gorączka, naprzemiennie chilliness;
- pragnienie;
- hiperestezja wizualna, dotykowa i słuchowa;
- wymioty.
Ostry stan choroby
Gorączka trwa półtora tygodnia, aw ciągu ostatnich trzech dni następuje spadek temperatury.
Podczas całego okresu gorączki pacjenta występują następujące objawy tyfusu:
- bóle głowy i osłabienie mięśni, które koncentrują się w okolicy lędźwiowej;
- wolny impuls;
- wzrost wielkości śledziony;
- spadek ciśnienia krwi;
- Hipermia skóry twarzy i zaczerwienienie oczu.
Wraz z postępem tyfusu pojawiają się następujące objawy:
- Na obszarze skóry dotkniętym uciskiem pojawia się pierwotny afekt wyrażony przez gęsty naciek o niewielkich rozmiarach z brązowo-czarną skórką. Formacji tej towarzyszy również powstawanie zapalenia węzłów chłonnych, charakteryzującego się wzrostem węzłów chłonnych.
- Wysypkę stwierdza się na plecach, klatce piersiowej, w miejscach zgięcia kończyn, stóp i dłoni. Wysypka utrzymuje się przez cały okres gorączki, a często po chorobie na jej miejscu pojawia się pigmentacja skóry.
- W trudnych sytuacjach rozwija się stan dur brzuszny, któremu towarzyszy zaburzenie psychiczne, lekkość, nadmierna stymulacja psychiczna i upośledzenie pamięci. Płytki sen ze strasznymi snami prowadzi do tego, że pacjenci po prostu boją się spać.
Odzyskanie
Po rozpoczęciu zdrowienia ustąpiły objawy tyfusu. Okres ten charakteryzuje się zmniejszeniem wysypki. Jednak przez kolejne dwa tygodnie pacjent martwi się apatią, osłabieniem, bladością skóry.
Powikłania tyfusu kleszczowego
Choroba może wywołać wystąpienie tak poważnych konsekwencji:
- zakaźny wstrząs toksyczny, któremu towarzyszy spadek temperatury spowodowany niewydolnością serca;
- choroba zakrzepowo-zatorowa, zapalenie mięśnia sercowego i zakrzepica mogą wynikać z tej choroby;
- uszkodzenie układu nerwowego (zapalenie opon mózgowych);
- w przypadku wtórnej infekcji, zapalenie płuc zaczyna się rozwijać, zakrzepowe zapalenie żył i furunculosis;
- leżenie w łóżku może powodować odleżyny.
Leczenie tyfusu
Pacjenci cierpiący na tyfus powinny przyjmować antybiotyki, które hamują aktywność patogenu. Leki te obejmują chloramfenikol i tetracyklinę, które są przyjmowane przez co najmniej dziesięć dni.
Ważnym elementem leczenia jest również podawanie leków przeciwgorączkowych (Ibuprofen, Paracetamol), glikozydów (Strophatin). Z reguły pacjentowi przepisuje się terapię infuzyjną polegającą na stosowaniu 
krystaliczne i koloidalne kompozycje.
W razie powikłań można przepisać następujące leki:
- Heparynę podaje się pacjentowi w początkowych stadiach;
- aby zapobiec rozwojowi zakrzepicy antykoagulanty (Heparyna, Fenilin i Fraciparin);
- z naruszeniem układu nerwowego stosuj Haloperidol, Seduxen.
Z reguły rokowanie jest korzystne. Pacjent w pełni dochodzi do siebie, nie odnotowano żadnych skutków ubocznych. Prawdopodobieństwo zgonu w przypadku braku odpowiedniego leczenia wynosi 15%.