Rodzaje nawiasów klamrowych

Szelki są nazywane stałymi zamkami ortodontycznymi różnego rodzaju, noszonymi na zębach w przypadku zaburzeń gryzienia. W tej chwili jest to najczęściej stosowana w ortodoncji technika rozwiązywania problemów gryzienia. Ona prawie nie ma ograniczeń wiekowych. System zamków składa się z cienkich łuków i zamków do nich przymocowanych, samych szelek.

Kto wymyślił system wsporników?

W starożytnym Egipcie ludzie byli znani z dbałości o swój wygląd. Nie było wyjątku i uśmiechu. Następnie, aby skorygować zgryz, zastosowano urządzenia z katgutu, zdalnie przypominające współczesne urządzenia ortodontyczne. Ortodoncja aktywnie rozwijała się w XIX wieku, kiedy amerykańscy lekarze stworzyli pierwszego protoplastę wszystkich współczesnych typów aparatów ortodontycznych. Ta jednostka składała się z części metalowych:

łuk;
rury;
orzechy;
i drut, który cała struktura była przymocowana do zębów.

Przez wiele lat naukowiec Engle eksperymentował ze swoim aparatem, testując opracowane siły ortodontyczne i badając negatywne skutki i skutki uboczne na zębach, tkankach miękkich i stawach. Od tego czasu korzystanie z urządzeń poprawiło się i do tej pory, co roku technika ta stała się bardziej nowoczesna i bardziej dokładna.

Rodzaje nawiasów klamrowych

Istnieje kilka klasyfikacji systemów wsporników. Lokalizacja aparatów ortodontycznych na zębach, mogą one być przedsionkowe lub językowe. Przedsionkowe są to systemy, w których zamki znajdują się na przedniej widocznej powierzchni zęba. Cóż, i językowe (od łacińskiego słowa "lingua", czyli języka) lub językowe znajdują się na wewnętrznej stronie zębów i są niewidoczne dla innych. Oba gatunki mają swoje wady i zalety. Na przykład językowe aparaty ortodontyczne są bardziej estetyczne, nie są widoczne podczas uśmiechania się i mówienia, ale trudniej się do nich przyzwyczaić, gdy są noszone, mowa zmienia się i są obrażenia języka. Zewnętrzne aparaty ortodontyczne nie są tak estetyczne, ale są tańsze, a zmiana zamków dzięki temu zabiegowi idzie kilka razy szybciej.

Zgodnie z materiałowymi aparatami ortodontycznymi są:

Metaliczny. Istnieje kilka rodzajów metalowych aparatów ortodontycznych: stal nierdzewna, tytan, złoto, stopy. Te dwa ostatnie typy stosuje się u pacjentów z reakcjami alergicznymi na konwencjonalne stopy. Układy metalowe mogą być tradycyjne, to jest z okresową zmianą ligatur i gumek lub samoligaturowania. Są to układy, w których łuk nie jest przymocowany do zamka drutem i może się ślizgać z mniejszą siłą tarcia. Zapewnia to szybsze wyniki i wygodniejsze dla pacjenta. Istnieją dwa rodzaje łuków dla aparatów ortodontycznych: aktywne i pasywne. Wadą takich systemów jest wyższa cena niż klasyczne aparaty ortodontyczne.
Ceramiczny. Są wykonane z ceramiki, wyglądają bardziej estetycznie niż metalowe i mniej ranią śluz. Są wybierane według koloru najbardziej odpowiedniego dla krzywe zęby .
Szafir. Sztuczne szafirowe kryształy stały się źródłem tworzenia takich zamków. Są przejrzyste i dlatego praktycznie nie są widoczne dla innych. Ich minus jest w zwiększonej kruchości w porównaniu z metalowymi i za dość wysoką cenę.

Złożony. Są bardziej estetyczne niż metalowe, ale gorsze od ceramicznych i szafirowych w kwestiach estetycznych.
Plastik. Pod względem kosztów takie systemy są znacznie tańsze niż ceramiczne odpowiedniki, ale mają także wady: małą wytrzymałość, wrażliwość na elementy barwiące.
Połączone .

Czas trwania leczenia wada zgryzu ściśle indywidualny i jest obliczany przez ortodonty.