Zespół Turnera lub zespół Turnera-Shereshevsky'ego jest rzadką chorobą genetyczną, która jest wynikiem anomalii chromosomów X i występuje tylko u kobiet. Triada objawów tej patologii według Shershevsky'ego obejmowała infantylizm seksualny, fałdy skóry pterygoid na szyi i deformację stawów łokciowych. Kobiety z zespołem Turnera zwykle mają zahamowany wzrost i niepłodność .
Z reguły zestaw chromosomu Y osoby składa się z 46 (23 par) chromosomów. Spośród nich jedna para składa się z chromosomów płci (XX u kobiet lub XY u mężczyzn). W przypadku zespołu Turnera jedna z pary chromosomów X jest kompletnie pominięta lub uszkodzona. Co dokładnie jest przyczyną nieprawidłowości genetycznej, która powoduje zespół Turnera, nie jest dokładnie ustalone, ponieważ chociaż choroba objawia się nawet na etapie powstawania płodu, nie jest dziedziczna.
Obecność tego zespołu potwierdza analiza kariotypu, czyli definicja genetycznego zestawu chromosomów. Można zaobserwować następujące nieprawidłowości chromosomów:
Dość często, opóźnienie w rozwoju fizycznym jest już zauważalne przy urodzeniu - jest to stosunkowo niewielki wzrost i waga niemowlęcia, możliwe jest również odkształcenie stawów łokciowych (są zgięte do wewnątrz), obrzęk stóp i dłoni, obecność fałd zmarszczek na skórze szyi.
Jeśli zespół Turnera nie został zdiagnozowany wkrótce po urodzeniu, to później przejawia się on w postaci następujących charakterystycznych znaków:
Około 90% dziewcząt z zespołem Turnera ma macicę, a jajniki są słabo rozwinięte i są niepłodne nawet w przypadku terminowego leczenia i terapii hormonalnej, która pomaga wyeliminować opóźnienia w rozwoju fizycznym.
Opóźnienia w rozwoju intelektualnym zwykle nie są obserwowane, chociaż zaburzenie deficytu uwagi jest możliwe i, w rzadkich przypadkach, pewne problemy związane z opanowaniem nauk ścisłych wymagających zwiększonej uwagi.
Głównym celem leczenia w obecności zespołu Turnera jest zapewnienie prawidłowego wzrostu i dziewczyny dojrzewania . Im wcześniej choroba zostanie wykryta, a leczenie rozpoczęte, tym większe szanse na prawidłowy rozwój pacjenta.
Aby to zrobić, należy najpierw zastosować terapię hormonem wzrostu, a wraz z osiągnięciem dojrzałości płciowej dodaje się do niej żeński hormon - estrogen.
Po osiągnięciu dojrzałości płciowej stosuje się hormonalną terapię zastępczą lub terapię estrogenową i progestagenową.
Pomimo tego, że podczas terapii pacjenci mogą rozwijać się normalnie i mieć normalne życie seksualne, są w większości bezpłodne. Zdolność do rodzenia dziecka przy pomocy złożonej terapii jest dostępna tylko u 10% kobiet cierpiących na zespół Turnera, a następnie z kariotypem w rodzaju mozaiki.