3 lata kryzysu - zalecenia dla rodziców
Wychowując miłe i słodkie dziecko trzeciego roku życia, pewnego dnia rodzice widzą, że ich maluch szybko zmienia się na gorsze - tak objawia się kryzys wieku 3 lat u dzieci. Najczęściej przechodzi bardzo gwałtownie i wpędza rodziców w panikę - nie są oni w stanie poradzić sobie z małą "burzową chmurą", którą stało się ich dziecko.
Objawy kryzysu 3 lata
Nie jest konieczne, aby wszyscy mieli każde dziecko, ale najczęściej wszystkie te symptomy zastępują się nawzajem lub są obecne jednocześnie.
- Negatywizm - dziecko przeczą sobie, doprowadzając sytuację do absurdu. To zachowanie różni się od zwykłego nieposłuszeństwa, ponieważ dziecko nie chce zrobić nawet tego, co chciał przed chwilą. Głównym powodem tego zachowania jest to, że instrukcje pochodzą od rodziców, a dziecko nie chce ich przestrzegać, ponieważ jest już dorosły, tylko nie wie, jak zarządzać swoją dorosłością i prawidłowo skierować ją we właściwym kierunku. Stąd stałe "nie" wobec jakichkolwiek próśb i sugestii starszych.
- Upór - nie da się porównać z wytrwałością, kiedy dziecko systematycznie idzie do celu i osiąga go. Dziecko jest uparte, ponieważ chce tego uczynić wbrew woli rodziców, a im bardziej nalegają na siebie, tym silniejsze dziecko stawia opór.
- Wola - kryzys wieku dziecięcego w wieku 3 lat - to pragnienie małej osoby do niezależności, bez względu na wszystko. Dziecko robi tylko to, co sam uważa za konieczne, a ten "Sam" przejawia się we wszystkich jego działaniach, nawet jeśli dziecko wyraźnie nie poradzi sobie bez pomocy dorosłych.
- Protest - dziecko protestuje przeciwko wszystkiemu, co rodzice próbują mu zaszczepić, proces wychowania zaczyna zwalniać, ponieważ dziecko nie chce słyszeć rozsądnych argumentów. Konsultacja psychologa dziecięcego podczas 3-letniego kryzysu może pomóc dorosłym zrozumieć, jak radzić sobie z małym buntownikiem.
- Zazdrość - Oto jak nagle dorosłe dziecko pojawia się, gdy nie jest sam w rodzinie. On chce podporządkować dzieci swojej woli, jak rodzice, ale czyni to poprzez gorliwy stosunek do nich.
- Despotyzm - w kryzysie trwającym od 3 lat psycholog może doradzać rodzicom, jak zachowywać się z domowym "tyranem", który uważa się za centrum wszechświata i chce bezwarunkowego posłuszeństwa. Nie ma sensu udowadniać swojej sprawy, ale lepiej postarać się rozwiązać wszystkie problemy w sposób pokojowy.
Porady psychologa dla rodziców w kryzysie 3 lat
Aby przetrwać ten trudny okres przy minimalnych stratach, rodzice, bez względu na to, jak dziwnie może to zabrzmieć, powinni być lekko posłuszni dziecku. Nie popadajcie w gniew, okazujcie swoją słabość, nie próbujcie się poddać sobie z okrzykami i karami. Takie działania tłumią osobowość dziecka, które dopiero zaczyna się objawiać. W końcu kryzys tego wieku tylko przyczynia się do powstania pełnej osobowości. Nie chcesz uprawiać szumowiny i nieinicjatywnego wykonawcy czyjejś woli?
Konieczne jest zapewnienie dziecku maksimum przestrzeni dla manifestacji niezależności, do której jest on tak zaangażowany. 
Rodzice powinni chronić dziecko tylko w sytuacjach bezpośrednio zagrażających jego zdrowiu i bezpieczeństwu.
Kiedy dziecko widzi, że dorośli komunikują się z nim na równych zasadach, słuchaj jego opinii i pozwól mu podejmować dla niego ważne decyzje, kryzys skończy się szybciej i przy minimalnych stratach.
Rodzice powinni mieć świadomość, że wszystkie sytuacje kryzysowe są trudne dla psychiki dziecka, nie jest to również łatwe dla niego w tej sytuacji. Ten stan nie będzie trwać wiecznie, zwykle kryzys minie za kilka miesięcy, maksymalnie rok. W tym czasie dziecko, bardziej niż kiedykolwiek, potrzebuje wsparcia krewnych i ich miłości, nawet jeśli wydaje się, że go nie potrzebuje.