Kryzys 3 lat u dzieci - jak zachowywać się rodzice?
Twoje dziecko rośnie. Mówi już dobrze, wyraża swoją opinię i stara się nie tylko go usłyszeć, ale także słuchać. Tak, tak, to jest dokładnie - przestrzegane! Tak więc dotarliśmy do interesującego i trudnego okresu w życiu Twojego dziecka i jego rodziców.
W tym trudnym okresie życia od sąsiadów, dziadków, możesz usłyszeć wiele porad na temat tego, że masz do czynienia z kryzys 3 lata u dzieci i jak zachowywać się rodzice, bliscy krewni.
W tym wieku z reguły dzieci zaczynają dawać przedszkolom. To dodatkowy stres. Przecież to przede wszystkim zmiana zwykłej sytuacji, w której zawsze była matka. Teraz dziecko ma do czynienia z samodzielnym rozwiązaniem niektórych problemów, komunikacją z rówieśnikami i próbami obrony swoich interesów.
Do tego okrucha popycha jego rozwój psychiczny. Nie musisz myśleć, że coś jest nie tak z twoim dzieckiem, ponieważ w ciągu miesiąca zamienił się z uroczego dziecka w krzyczącego potwora. To tylko kryzys od 3 lat i dawaj zalecenia dla rodziców sposób zachowania się z dzieckiem jest szczególnie ważny.
Zalecenia dla rodziców dotyczące przezwyciężenia kryzysu 3 lata twojego dziecka
- Nie przejmuj się życzeniami dziecka i perswazją innych.
- Zrozum każdą sytuację, a nie bezmyślnie spraw, aby dziecko robiło to, co powinno.
- Nie mów o dziecku, nawet jeśli nalega, gdy jesteś w zatłoczonym miejscu.
- Zrób kompromis z dzieckiem.
Zdarza się, że okruchy krzyczą i wymagają na przykład lodów. Babka, która jest bliska, z litości, miłości i tak, że dziecko nie płacze, zaczyna przekonywać matkę, by podała mu lody.
Nie mów o dziecku i babci. Ponieważ jutro dziecko może rzucić furię, na przykład w supermarkecie, z wymogiem kupowania mu słodyczy. W końcu obok niego będzie jego babcia, w której zobaczył sojusznika, który spełniłby jego pragnienia. Spróbuj porozmawiać z dzieckiem o sytuacji, w której wyjaśnisz, dlaczego teraz nie może jeść lodów. Na przykład, mówiąc do niego: "Lody nie mogą być teraz twoje, twoje gardło może boleć, ponieważ jesteś tylko z kąpieli. Godzinę później będzie to możliwe. "
Powiedzmy, że sytuacja, w której Twoje dziecko, budząc się rano, nie chce iść do przedszkola. I żadna perswazja tutaj nie pomoże. Nie musisz podnosić głosu i grozić. Po prostu spróbuj dowiedzieć się, co się stało i dlaczego nie chce iść do przedszkola. Być może jest obrażony przez silniejsze dziecko, albo nie miał czasu prosić o garnuszek i jej nauczyciela w ogóle zawstydzonego. Konieczne jest znalezienie przyczyny i po rozmowie z wychowawcą, aby takie sytuacje już nie występowały.
Dzieci naprawdę czują się, kiedy można manipulować dorosłymi. Jedną z najbardziej nieprzyjemnych sytuacji jest sytuacja, gdy są "widzowie".
Na przykład Ty i Twoje dziecko jesteście na placu zabaw. Z reguły dzieci w wieku trzech lat są bardzo niegrzeczne i nie chcą opuszczać domu na pierwsze życzenie osoby dorosłej. Zasadą jest wielokrotne dzwonienie do dziecka w odstępach 5-minutowych. I po raz pierwszy musisz powiedzieć, że dasz mu kolejne 5 minut, ale po tym na pewno odejdziesz. Z biegiem czasu stanie się to nawykiem dziecka i nie będzie tak trudno wyjąć go z placu zabaw.
Początkowo, kiedy nie był do tego przyzwyczajony, możesz go "zwabić", oferując coś smacznego, na przykład jabłko lub cukierek.
Są sytuacje, kiedy dziecko coś zrobiło i nie chce niczego oddać, chce nosić określone ubrania, a nie inne. 
Spróbuj znaleźć kompromis z dzieckiem. Na przykład, jeśli zabrał komuś cudzą zabawkę na plac zabaw, a potem nie chce jej oddać, ofiaruj mu swoją zabawkę, tylko z napisem: "A twoja maszyna jeździ szybciej i ma więcej kół!" I dziecko będzie gotowe dać ci kogoś innego, w zamian za jego.
To samo dotyczy ubrań. Spróbuj porozmawiać z każdym dzieckiem o każdej sytuacji, wyjaśniając, dlaczego dziś lepiej jest nosić sweter, a nie kurtkę.
Kryzys na 3 lata to trudny okres i to, co rodzice robią, aby zadecydować osobiście. Ale jeśli trzymasz się podstawowych zasad: nie mów o dziecku, znajdź kompromis w sytuacjach, bądź uczciwy i cierpliwy z miękiszu, wtedy kryzys 3 lat przejdzie dla ciebie prawie niezauważony.