Wśród chorób skórnych u kotów, być może, jest najczęstsze pasożytnicze zapalenie skóry, którego przyczyną - tego lub tego typu pasożyty . A jeśli pchły są wyrzucane dość prosto, wówczas w przypadku choroby demodektycznej leczenie może mieć przedłużony charakter. Demodecosis (lub podskórny kleszcz) u kotów występuje w wyniku uszkodzenia skóry, kanałów łojowych i mieszków włosowych przez kleszcza Demodex, a leczenie tej choroby ma na celu wyeliminowanie kleszczy i jego produktów przemiany materii.
Demodex to robakopodobny pasożyt o bardzo małych rozmiarach (0,2-0,5 mm), wpływający z reguły na obszary na grzbiecie nosa, wokół oczu i uszu, na brzuch, ogon i klatkę piersiową. W miejscu lokalizacji roztocza tworzą się małe pieczęcie, z których można przypisać kiłę, wypadanie włosów i łuszczenie się skóry.
Istnieją trzy formy choroby - zlokalizowane (możliwe samoleczenie), krostkowe i grudkowe. Czasami w ciężkich przypadkach określa się mieszaną formę manifestacji choroby. Ale jeśli demodekoz jest chorobą, pojawia się uzasadnione pytanie, jak pozbyć się kleszcza podskórnego. Przede wszystkim nie należy samoleczenia, ale należy udać się do kliniki, aby wyjaśnić diagnozę. Faktem jest, że objawy kliniczne roztoczy podskórnych można łatwo pomylić z porostami. Dlatego pierwszym etapem leczenia podskórnych kleszczy u kotów jest badanie laboratoryjne zeskrobin (czasami wymagana jest biopsja) z dotkniętych obszarów. Potwierdzenie diagnozy wymaga złożonego leczenia, którego pierwszym etapem jest leczenie za pomocą specjalnych środków łojotoku i zapalenie skóry . Po prostu, kąpiąc się uzdrawiającym szamponem. Ponadto, różne maści do użytku zewnętrznego są określone.
W przypadku ciężkiej postaci choroby stosuje się takie skuteczne lekarstwo na podskórny kleszcz, jak Iwermaktin. Lek ma silne działanie przeciwpasożytnicze i jest wstrzykiwany nie częściej niż raz w tygodniu. Leczenie inwermektyną prowadzi się do momentu częściowego wyzdrowienia, a następnie przepisuje się preparaty zewnętrzne - maści lub spraye. Antybiotyki i środki przeciwpierwotniacze (na przykład Trichopolum) można również przepisać jako środki terapeutyczne. Pod koniec leczenia konieczne jest ponowne pobranie próbek na obecność kleszczy.