Zespół Stevensa-Johnsona
Zespół Stevensa-Johnsona jest poważną chorobą dermatologiczną, objawiającą się w postaci licznych grudek i pęcherzyków, które rozprzestrzeniają się po powierzchni skóry, w tym w błonach śluzowych.
Zespół Stevensa-Johnsona - przyczyny choroby
Eksperci uważają, że tendencja do rozwoju zespołu Stephena-Johnsona jest dziedziczna. Zasadą jest, że syndrom powstaje jako reakcja alergiczna typu natychmiastowego w reakcji na odbiór:
- antybiotyki;
- sulfonamidy;
- leki regulatory ośrodkowego układu nerwowego;
- niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Ponadto złośliwe guzy i infekcje mogą wywołać chorobę:
- zapalenie przyusznic;
- odra;
- grypa;
- opryszczka;
- ospa wietrzna;
- gruźlica;
- mikoplazmoza;
- bruceloza;
- salmonelloza;
- AIDS itp.
W niektórych przypadkach nie można ustalić dokładnej przyczyny choroby.
Objawy zespołu Stevensa-Johnsona
Choroba rozwija się szybko. Na wstępnym etapie odnotowuje się:
- wysoka temperatura (do 40 stopni);
- gorączka;
- silny ból głowy;
- ból mięśni i stawów;
- tachykardia;
- ból w gardle;
- biegunka;
- wymioty;
- kaszel.
Przez kilka godzin na błonach śluzowych jamy ustnej pojawiają się pęcherzyki, z powodu tego, czego pacjent nie może pić i jeść. Obserwowane uszkodzenie oka według typu alergicznego zapalenia spojówek z powikłaniem w postaci ropnego zapalenia. W tym samym czasie na rogówce i spojówce może rozwinąć się erozja i owrzodzenie, a także rozwój:
- zapalenie rogówki;
- zapalenie powiek ;
- zapalenie tęczówki.
Około połowa przypadków choroby dotyczy narządów moczowo-płciowych.
Zespół Stevensa-Johnsona charakteryzuje się purpurowymi pęcherzami na skórze o wielkości 3-5 cm, o surowej lub krwawej zawartości. Po otwarciu pęcherzy powstają czerwone skórki.
Możliwe powikłania tego zespołu to:
- ostra niewydolność nerek;
- zapalenie płuc;
- krwawienie z pęcherza;
- zapalenie oskrzelików;
- ślepota.
Statystyka medyczna beznamiętnie stwierdza: co dziesiąty pacjent z zespołem Stevensa-Johnsona umiera.
Leczenie zespołu Stevensa-Johnsona
W przypadku zespołu Stevensa-Johnsona ambulans ma na celu napełnienie płynu. Pacjent otrzymuje również terapię podobną do tej stosowanej w leczeniu pacjentów z rozległymi oparzeniami, stosując roztwory do suszenia i dezynfekcji. W celu oczyszczenia krwi organizuje się pozaustrojową hemocyrukcję:
- filtracja plazmowa;
- hemosorpcja;
- immunosorpcja;
- membrana plazmafereza .
Wlew plazmy, związków białkowych, roztworów soli. Prednizolon i inne glikokortykosteroidy podaje się dożylnie. Błony śluzowe jamy ustnej są leczone środkami dezynfekującymi, takimi jak nadtlenek wodoru. Glukokortykosteroidowe krople do oczu kapią do oczu i nakładają maść. W przypadku porażki układu moczowo-płciowego należy zastosować maścię solcoseryl i glikokortykosteroidy. Aby zapobiec powtarzającym się reakcjom alergicznym za pomocą leków przeciwhistaminowych. W ciężkim obrzęku jest połączona śluzówka krtani pacjenta 
wentylator.
Ważnym miejscem w terapii pacjenta z zespołem Stevensa-Johnsona jest organizacja w szpitalu środków mających na celu zapobieganie powikłaniom bakteryjnym, w tym:
- sterylność bielizny;
- izolacja od innych pacjentów i odwiedzających;
- uzdatnianie powietrza za pomocą promieniowania jonizującego.
Pacjentowi z zespołem Stevensa-Johnsona należy przepisać hipoalergiczną dietę, która obejmuje spożywanie płynnej lub oczyszczonej żywności i obfite picie. Ciężkim pacjentom pokazano żywienie pozajelitowe.