Choroba Sjogrena
Choroba Zespół Sjogrena odnosi się do chorób autoimmunologicznych, które wpływają na tkankę łączną gruczołów wydzielniczych - głównie ślinowych i łzowych.
Podobnie jak inne choroby autoimmunologiczne, choroba Sjogrena ma charakter układowy. Jest to najczęstsza z tych chorób, które wpływają na tkankę łączną.
W grupie ryzyka tej choroby kobiety zajmują szczególne miejsce, cierpiąc na chorobę Sjogrena 20 razy częściej niż mężczyźni. Współczynnik wieku w tym przypadku praktycznie nie ma znaczenia - choroba może wystąpić w okresie od 20 do 60 lat.
Przyczyny choroby Sjogrena
Dziś immunologia jest jedną z najbardziej niezbadanych dziedzin medycyny. Biorąc pod uwagę, że to procesy autoimmunologiczne powodują rozwój choroby Sjogrena, lekarze nie mogą jeszcze jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, co dokładnie powoduje chorobę, wiadomo tylko, że limfocyty T i limfocyty B są wykrywane w zmianach w zmianach. Obserwuje się również dużą liczbę immunoglobulin. Sugeruje to, że supresory T są obniżone, co oznacza, że komórki B są aktywowane.
Podczas eksperymentów na myszach naukowcy odkryli, że dziedziczna przyczyna rozwoju choroby Sjogrena jest całkiem prawdopodobna.
Objawy choroby Sjogrena
Choroba Sjogrena może mieć przewlekły przebieg, jeśli jest pierwotnie rozwinięta bez innych chorób. Istnieje również wtórna choroba Sjogrena, w tym przypadku powstaje ona w wyniku długotrwałego przebiegu innych chorób - zapalenia stawów, tocznia rumieniowatego, twardziny itp.
Głównym objawem choroby jest suchość błon śluzowych. Biorąc pod uwagę, że ślinka i gruczoły łzowe często są dotknięte chorobą, lekarze klasyfikują objawy na dwa rodzaje:
- xerophthalmia - tak zwane "suche oko", w którym oczy wydają się gwintowane. Płonące uczucie i piasek;
- kserostomia - tak zwane "suchość w ustach", która zmniejsza wydzielanie śliny i występuje zapalenie jamy ustnej, próchnica, zapalenie przyusznic, "zatarcie".
Ponieważ choroba stopniowo się rozwija, może również wpływać na inne obszary ciała:
- sucha skóra;
- formowanie się skorupy w nosie;
- swędzenie w pochwie;
- zapalenie tracheobronch;
- zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, dyskinezy żółciowe, zapalenie trzustki;
- kłębuszkowe zapalenie nerek ;
- Zespół Raynauda;
- zapalenie nerwów nerw twarzowy i trójdzielny.
Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci odczuwają ogólny spadek siły, a także ból mięśni i stawów.
Rozpoznanie choroby Sjogrena
Aby zdiagnozować chorobę, należy zastosować kilka metod:
- profil na ciałach przeciwjądrowych;
- Test Schirmera, który pozwala ocenić funkcjonowanie gruczołów łzowych W tym badaniu pasek papierowy umieszcza się na dolnej powiece, a po chwili mierzy się długość zwilżonej części na papierze;
- sialometria - ta metoda określa wydzielanie śliny z kwasem askorbinowym;
- sialografia - metoda oparta na badaniu rentgenowskim pomaga zbadać ślinianek ślinianek przyusznych;
- badanie wzroku za pomocą lampy szczelinowej;
- biopsja wargi ujawnia infiltrację gruczołów ślinowych;
- US ślinianek pozwala również na określenie stanu gruczołów ślinowych i obecności kamieni w przewodach.
Leczenie choroby Sjogrena
Dzisiaj medycyna nie ma metod, które mogą uratować człowieka przed chorobą Sjogrena, a zatem zasadniczo leczenie ogranicza się do złagodzenia objawów.
Na przykład, psy suche oczy są stosowane sztuczne łzy - są to bezbarwne krople, w składzie podobnym do osoby. I należy go stosować kilka razy dziennie, aby zapobiec wysuszeniu błony śluzowej.
Po porażce gruczołów ślinowych lekarze przepisują leki stymulujące wypływ śliny - jeden z tych leków nazywa się Pilokarpiną.
Kortykosteroidy są stosowane w skrajnych przypadkach, jeśli powikłania uzasadniają ryzyko przyjęcia tego leku.
Leczenie choroby Sjogrena za pomocą środków ludowych
Środki ludowe również nie są w stanie uwolnić się od choroby i mogą spowodować poważne uszkodzenie ciała. 
Dlatego mogą być używane tylko za zgodą lekarza.
Jest jeden sposób, w jaki niektórzy ludzie leczyją chorobę Sjogrena - zastrzyki surowym kurzym jajkiem. Należy zdezynfekować świeże jajo kurze, a następnie pobrać około 3 kostek białka i rozcieńczyć go solą fizjologiczną w tej samej ilości. Mieszaninę wstrzykuje się domięśniowo w pośladki 1 raz w tygodniu przez 1 miesiąc. Ta metoda może być bardzo niebezpieczna z powodu salmonelli.
Przed użyciem tej metody pamiętaj, że bez zgody lekarza, samoleczenie może prowadzić do nowych chorób.