Pęknięcie menisku
Jednym z najczęstszych urazów stawu kolanowego jest łza łąkotki. Sam menisk pełni ważną funkcję w ludzkim ciele. Po pierwsze, równomiernie rozkłada ładunek, po drugie stabilizuje staw kolanowy, a po trzecie jest amortyzatorem wszystkich wstrząsów w ruchu. Lekarze, po przeprowadzeniu serii badań, są przekonani, że ta trauma jest częstsza u osób w wieku od 20 do 40 lat. Męska płeć na tej liście zajmuje wiodącą pozycję. Ale u dzieci i osób starszych uraz ten w rzeczywistości nie występuje.
Objawy łzy łąkotki
W większości zawodowi sportowcy spotykają się z tą chorobą. Według jednej z rosyjskich klinik sportowych, w której leczą się wyłącznie światowej klasy sportowcy, najczęściej występują urazy łąkotki, około 65% dla 3034 osób. Spośród nich jedna trzecia to pacjenci z wewnętrzną łąkotką, co zostanie omówione w dalszej części artykułu.
Zrozumienie przyczyn łez łąkotki nie jest trudne. Zasadniczo jest to ostry obrót uda w stosunku do unieruchomionej nogi pod wpływem siły ciała. Niezależnie od przyczyn, najważniejszym objawem, który powinien skłonić do myślenia, jest okresowy lub ciągły ból stawu kolanowego.
Istnieją trzy rodzaje obrażeń łąkotki, które mają różne objawy:
- Częściowemu zerwaniu łąkotki częściej towarzyszy obrzęk kolana, a także ból podczas ruchu. Przy odpowiednim leczeniu proces gojenia nie przekracza trzech tygodni.
- Obrzęk może również prowadzić do utraty zdolności do zginania kolana - jest to objawem zerwania łąkotki bocznej. Z tym urazem zdolność do chodzenia jest zachowana, ale każdemu ruchowi towarzyszy ból. Jeśli leczenie rozpocznie się na czas, choroba ustąpi w ciągu dwóch do trzech tygodni, chociaż ból może występować okresowo przez kilka kolejnych lat. Z drugiej strony, jeśli odkładasz leczenie, uszkodzenie łąkotki może przybrać poważniejszą postać.
- Najcięższy stopień obrażeń, gdy fragmenty wpadają do przestrzeni stawowej - pęknięcie przyśrodkowej łąkotki. W tym przypadku niemożliwe staje się wyprostowanie nogi, a swoboda ruchu zostaje zredukowana do "nie". Po przerwie pojawia się ostry ból i obrzęk stawu kolanowego, który może prowadzić do zablokowania. Chodzenie bez złamania menisku wewnętrznego bez wsparcia nie jest już możliwe, kolano samo się rozchyla i może nagle się zgiąć. Przy takich urazach sportowcy uprawiający sport z drastycznymi zmianami w ich ruchach - koszykówka, hokej, piłka nożna, tenis itd. - często zwracają się do lekarza.
Leczenie łzy łąkotki
Łzawienie łez i operacja nie zawsze są wynikiem siebie nawzajem. To już zależy od końca diagnozy kolana pacjenta, po którym odpowiednie leczenie jest zalecane i 
kurs rehabilitacji.
W przypadku ostrej fazy łąkotki, pomimo faktu, że minęły ponad dwa miesiące od powstania urazu, nakłada się gips, który jest noszony przez około trzy tygodnie. Również przepisane terapeutyczne i diagnostyczne przebicie fizjoterapii stawu kolanowego, magnetoterapia. Już po usunięciu opatrunku gipsowego przepisuje się procedury fizyczne i fonoforezę z hydrokortyzonem.
Jeśli menisk stawu kolanowego przeszedł w stan przewlekły, nie można uniknąć leczenia chirurgicznego. W tym przypadku wykonuje się artroskopię łąkotki, która ma wystarczającą przewagę nad operacją. Jest to unikanie dużych nacięć, a wczesna rehabilitacja, a czas w trybie stacjonarnym wyda mniej.
Wykonując wszystkie niezbędne kroki na drodze do odzyskania w ciągu półtora miesiąca można przywrócić normalny ruch.