Po zniknięciu Imperium Rzymskiego, w 800 rpne we wnętrzu pojawił się styl romański. Opiera się na stylu bizantyjskim. Ma również podobieństwo do sztuki narodów północnej Europy.
Nazwa stylu otrzymanego od słowa "Roma", ponieważ w tym czasie zaczęły wracać tradycje starożytnego Rzymu.
Świątynie i zamki z tamtych czasów przypominają fortece niepobożne, ponieważ styl był surowy. Ale mimo to freski w stylu romańskim zajmowały bardzo ważne miejsce w świątyniach, aby nadać im miękkości. Ciężkość była związana ze złożonością życia i sztywną moralnością społeczeństwa. Cechy stylu romańskiego były niskie proporcje i solidność, a także liczne łuki . W budynkach było niewiele okien. Mury były potężne, kolumny grube, a półkoliste drzwi były masywne.
Zdecydowano się na licowanie podłogi. mozaika . Najczęściej do tego brali kamień naturalny. W pomieszczeniach z taką podłogą ściany zdobiły malowidła ścienne. We wnętrzu w stylu romańskim szczególną cechą był malowany sufit kasetonowy.
Nie można nie zauważyć tabel. Były dwojakiego rodzaju - zwyczajne i obiadowe. Stoły do jadalni różniły się tym, że stały na trzech nogach, które były wykonane w postaci łap zwierząt i miały kształt trapezu. Stworzyli takie stoły z kosztownego drewna i brązu.
Istnieje wiele ciekawych funkcji. Poniżej znajdują się najbardziej podstawowe z nich.