RH-konflikt matki i płodu Jednym z wielu badań krwi, które są wymagane do przekazania przyszłej matce, jest określenie czynnika Rh. Wiele osób wie o istnieniu konfliktu Rhesus, ale nie wszyscy rozumieją, co kryje się pod tym wyrażeniem. Zobaczmy, co ta sytuacja oznacza w czasie ciąży, a także jak jest niebezpieczna i jak jej unikać.

Konflikt między rodzajem matki a dzieckiem - co to jest?

Zacznijmy od pojęcia współczynnika Rh. Jest to specjalne białko zwane "antygenem", znajdujące się na powierzchni krwinek czerwonych. Zdecydowana większość ludzi to ma, a następnie analiza będzie pozytywna. Ale 15% ludzi nie ma tego, a Rhesus jest ujemny, co stwarza możliwość konfliktu.

Jeśli przyszła matka ma Rh ze znakiem minus, a ojciec, wręcz przeciwnie, ma plus, istnieje 50% szans, że dziecko odziedziczy geny ojcowskie. Ale bezpośrednio prowadzi to do konfliktu Rh, że erytrocyty płodu docierają do krwiobiegu matki, kiedy w rzeczywistości ta niebezpieczna sytuacja zaczyna się rozwijać.

Co jest niebezpieczne w czasie ciąży Rh-conflict?

Wygląda na to, że konflikt czynnik Rh podczas ciąży. Dostając się do matki, krew przyszłego dziecka jest postrzegana przez jej ciało jako obca substancja, w wyniku czego układ odpornościowy tej kobiety daje sygnał do wytwarzania przeciwciał. W wyniku ekspozycji, erytrocyty dziecka rozpadają się, co wywołuje konsekwencje konfliktu Rh podczas ciąży:

Powiększone narządy wewnętrzne płodu można łatwo zobaczyć za pomocą tradycyjnego ultrasonografu. Jeśli jednak z początkowymi objawami konfliktu Rh Konflikt wywołany przez RH podczas ciąży ciąża nie zostały podjęte działania terapeutyczne, ciąża może zakończyć się bardzo smutno: dziecko urodziło się chore (opuchnięte, obrzękłe) lub martwe.

Dlatego tak ważne jest, aby w czasie ciąży zapobiegać konfliktowi matki i dziecka z Rhesus, a w czasie, aby temu zapobiec, co jest następstwem. Jeśli krew płodu dostanie się do krwioobiegu matki (i może się to zdarzyć po usunięciu łożyska i jakimkolwiek innym krwawieniu), konieczne jest natychmiastowe wstrzyknięcie domięśniowej immunoglobuliny, co zapobiegnie rozwojowi przeciwciał. Obecnie standardową praktyką medyczną jest wprowadzenie tego leku jako środka zapobiegawczego po 28 i 34 tygodniach, a następnie w ciągu 72 godzin po porodzie.