Ropne zapalenie zatok
Ropne zapalenie zatok nazywa się zapaleniem w jamie szczękowej, charakteryzującym się silne bóle głowy które są najczęściej obserwowane w części czołowej, a także w wysokiej temperaturze, obrzęk błony śluzowej, wydzielanie ropnej zawartości z nosa, w wyniku czego zapach jest tracony.
Zapalenie zatok - dość groźna choroba. Oprócz poważnych konsekwencji, do których może to doprowadzić, objawy choroby są mylące, dzięki czemu pacjent może postawić sobie błędną diagnozę i wykonać samoleczenie, co komplikuje sytuację.
Objawy ropnego zapalenia zatok
Głównym objawem i głównym sygnałem obecności ropnego zapalenia zatok jest wygięcie bólu w projekcji dotkniętej zatoki. Wraz z rozwojem choroby ból staje się rozproszony, dlatego pacjenci zaczynają skarżyć się na silny ból głowy, który jest znacznie gorszy, gdy głowa jest pochylona. Zewnętrznie manifestacja choroby wygląda jak obrzęk nad zatoką szczękową. Można również zaobserwować zaczerwienienie skóry twarzy. Jeśli obrzęk pojawia się po lewej i prawej stronie nosa, oznacza to, że pacjent ma ostre obustronne ropne zapalenie zatok.
Objawy mogące wprowadzić w błąd pacjenta:
- rozładowanie z nosa;
- duszność;
- gorączka
Nawet jeśli wydaje się, że masz normalny nieżyt nosa, nadal musisz skonsultować się z lekarzem, nie czekając, aż sytuacja stanie się bardziej skomplikowana.
Leczenie ropnego zapalenia zatok
Nieodpowiednie leczenie jest niebezpieczne, ponieważ może przyczynić się do rozwoju niebezpiecznych komplikacji, które mogą zaszkodzić nie tylko pracy górnych dróg oddechowych i oczu, ale także mózgu, dlatego leczenie powinno być szybkie i pod nadzorem lekarza.
Należy od razu zauważyć, że środki ludowej w tym przypadku może pomóc tylko w połączeniu z lekami i 
tylko pod nadzorem lekarza. Innym powszechnym błędem jest to, że wielu ludzi, próbując wyleczyć chorobę w domu, używa ocieplenia, co jest surowo zabronione w ropnym zapaleniu zatok.
Przede wszystkim antybiotyki są przepisywane w leczeniu ropnego zapalenia zatok, najczęściej stosowane leki pochodzą z grupy cefalosporyny (na przykład Cefiksym) i makrolidy (klarytromycyna), a często w złożonym leczeniu obejmują leki z grupy penicylin. Antybiotyki można również podawać domięśniowo. Zazwyczaj przebieg leczenia trwa 7-10 dni. Podczas przepisywania leków bardzo ważne jest ustalenie, czy pacjent jest tolerowany przez niektóre substancje.