Fakt, że nie wszystkie grzyby są jadalne, nawet dziecko wie. Niestety, nawet doświadczeni grzybiarze popełniają błędy, a trujące produkty zagrażające ludzkiemu życiu są umieszczane na stołach.
Typowe objawy:
Toksyny w grzybach trujących są dwojakiego rodzaju. Niektóre wpływają na żołądek i jelita - gastroenterotropię, inne mają negatywny wpływ na wątrobę - hepatonephrotic. Jeśli toksyny z pierwszej grupy dostaną się do organizmu, oznaki zatrucia przez trujące grzyby pojawiają się już po 2-3 godzinach po spożyciu produktu. W przypadku gdy substancje toksyczne należą do drugiego typu, objawy obserwuje się dopiero po 6-10 godzinach po bezpośrednim zatruciu, czasem nawet po trzech dniach. W takim przypadku od pewnego czasu może wystąpić złagodzenie stanu pacjenta, a osoba poszkodowana zaprzestaje leczenia. Należy pamiętać, że wyimaginowana regeneracja jest zagrażająca życiu, ponieważ organizm nadal ulega biochemicznym zmianom, w szczególności w wątrobie. Z tego powodu istnieje szereg dodatkowych objawów zmiany tego narządu:
Ponadto oznaki zatrucia są różne dla każdego rodzaju trujących grzybów. Zastanów się nad trzema głównymi:
1. Amanita:
2. Jasny muchomor:
3. Ściegi, volushki, russula:
Podstawowe środki w przypadku zatrucia są bardzo ważne, ponieważ życie ofiary zależy od ich terminowości.
Od samego początku powinieneś wezwać karetkę pogotowia i spróbować usunąć z ciała toksyny. Aby to zrobić, wywołać wymioty, jeśli jest nieobecny, i biegunkę. Te dwa mechanizmy są głównymi sposobami maksymalizacji oczyszczania przewodu pokarmowego z trucizny. Sposoby:
Warto zauważyć, że pierwsza pomoc w przypadku zatrucia grzybami przewiduje zakaz spożywania pokarmu i przyjmowania środków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. Ponadto nigdy nie należy stosować leków przeciwwymiotnych i biegunkowych.
Procedury zaczynają się od skutecznego przemywania żołądka przez specjalną rurkę i lewatywy oczyszczające. Następnie, gdy nie ma zagrożenia dla życia pacjenta, przepisuje mu się leki przeciwskurczowe w celu złagodzenia objawów.
W przypadkach, gdy toksyny mają charakter hepatonofrotyczny, ofiara bierze antidotum na zidentyfikowane trucizny, a także hepatoprotektory.
Samodzielne przepisywanie leczenia jest surowo zabronione, ponieważ prawidłowa diagnoza może zostać ustalona dopiero po ustaleniu rodzaju toksycznych substancji dostających się do organizmu.