Zielony nawóz lub sideraty znacznie poprawiają jakość gleby, czyniąc ją bardziej płodną bez stosowania obornika i innych nawozów. Rolnictwo ekologiczne, takie jak siderat, często wykorzystuje owies. Jego system korzeniowy powoduje, że gleba jest luźna, a zielona masa wzbogaca się o azot, potas i inne użyteczne pierwiastki.
Taki zielony obornik, jak owies, wysiewa się wczesną wiosną, gdy ziemia wysycha tylko trochę, a jesienią po żniwach. Ponieważ jest to kultura odporna na zimno, a nawet zimna, daje najlepszą wydajność zielonej masy wiosną, gdy na dworze jest jeszcze zimno.
Ponadto owies bardzo lubi uprawiać ziemię wilgotną, a efekt ten występuje tylko wiosną po stopieniu śniegu, w przeciwnym razie trzeba regularnie podlewać rośliny tego sieczerka. Wiosenne sadzenie owsa odbywa się około 2-3 tygodni przed zasadzeniem kolejnej uprawy, ponieważ sideraty są koszone w momencie pączkowania, gdy zawierają maksymalną ilość mikroelementów, ale nasiona jeszcze się nie rozpoczęły.
Po kilku tygodniach młode pędy są cięte za pomocą noża płaskiego i osadzane w glebie na głębokość od 5 do 15 centymetrów, w zależności od jego struktury, w gliniasto głębiej w lekką, piaszczystą mniejszą. Nadmiar zielonej masy jest usuwany w kompoście, gdzie, ze względu na właściwości sideratów, rozkład innych składników również zachodzi szybciej.
Owies Siderat zasiany jesienią. Po zebraniu plonów. Wcześniej ziemia powinna być głęboko rozluźniona, w przeciwnym razie nie będzie dobrego wzrostu masy zielonej. Zanim nadejdą mrozy, a roślina wyrzuci ucho, owies kosi się i miesza z ziemią. Zwiększa to pojemność wody i luźność ziemi.
Podczas siewu wiosną zawsze pobiera się więcej nasion na gęste sadzenie na zielonej masie. Wiosną pobiera się od 1,8 do 2 kilogramów owsa na sto metrów kwadratowych ziemi. Podczas siewu jesiennego objętość ta zmniejsza się o jedną trzecią.