Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego
Ważny środek diagnostyczny w wykrywaniu różnych patologii narządów wzroku, w tym jaskra , jest miarą ciśnienia śródgałkowego lub ciśnienia wewnątrzgałkowego. Polega ona na ustaleniu proporcji odpływu i napływu cieczy w komorach oka. Badanie to należy przeprowadzić raz w roku, szczególnie w przypadku kobiet po 40. roku życia.
Metody pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego
W praktyce okulistycznej stosuje się 2 główne techniki definicji IOP:
- palpacja;
- instrumentalny.
Pierwsza metoda pozwala uzyskać przybliżoną ocenę ciśnienia wewnątrzgałkowego. Polega na przyciśnięciu palców do oka (jednocześnie zamyka się powieki), powodując nieregularne popchnięcia gałki ocznej w dół.
Druga technika polega na użyciu specjalnych urządzeń.
Pomiar ciśnienia śródgałkowego przy użyciu tonometru Maklakov i innych metod kontaktowych
Najczęściej stosowaną technologią do oznaczania oftalmotropu w czasach ZSRR był pomiar według Maklakova. Warto zauważyć, że teraz jest nieco przestarzały, a do zabiegu używa się podobnego urządzenia - elasto-termometru Filatov-Kalfa. Jest to mały cylinder (waga) o wadze 10 g z plastikowymi płytkami na końcach. Urządzenie jest również wyposażone w uchwyt, który pozwala na swobodny ruch cylindra w górę iw dół.
Istotą procedury jest wywieranie mechanicznego nacisku na oko. Ilość wilgoci wypartej w ten sposób umożliwia ustawienie wartości procesora IOP.
Podobny mechanizm pracy leży u podstaw bardziej nowoczesnych tonometrów do pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego:
- Goldmann;
- ICare i ICare Tiolat (urządzenie przenośne);
- Pascal.
Bezstykowe tonometry do pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego
Pacjenci okulistyczni preferują wygodniejszy sposób ustalenia IOP - bezkontaktowy. Ta technika jest nie mniej informatywna niż technika kontaktu, ale wymaga większej liczby pomiarów i późniejszego uśredniania.
Praca bezdotykowego urządzenia do pomiaru ciśnienie wewnątrzgałkowe polega na podawaniu strumienia skierowanego do rogówki, który wypiera pewną objętość płynu z komórek ocznych.