Natura sama w sobie stwarza możliwość uzupełnienia gleby niezbędnymi pierwiastkami chemicznymi, bez stosowania różnych preparatów. W tym celu rośliny siderata oraz nawozy organiczne (obornik, obornik kurze, popiół). W tym artykule porozmawiamy o uprawie łubinu jako siderata.
Wszyscy wiedzą, że większość roślin strączkowych ma korzystny wpływ na glebę. Ale dlaczego wielu ogrodników zaleca łubin wąskolistny jako siderat? Wynika to z faktu, że w porównaniu z innymi roślinami z tej rodziny wykazywał najwyższe wskaźniki wzbogacania gleby w azot, fosfor i potas. Ponadto jego korzenie sięgają wystarczająco głęboko, pomaga zachować bogactwo gleby w górnych warstwach i poluzować dolne.
Lupin jako siderat jest najbardziej skuteczny do sadzenia wczesną wiosną. Nie ma specjalnych wymagań dotyczących wyboru miejsca lądowania, jedyną rzeczą, na którą powinieneś zwrócić uwagę jest poprzednik. Nie można sadzić po roślinach strączkowych i trawach zbożowych, a także w pobliżu roślin strączkowych krzyżowych i wieloletnich. W jednym miejscu łubin może być uprawiany 1 raz w ciągu 4 lat.
Jeśli w wybranym obszarze jest mało chwastów, należy wykonać rowy (przejście powinno mieć 15-20 cm) i dobrze jest je rzucić. Następnie przyciśnij nasiona do ziemi na głębokość 2-2,5 cm w odległości 7 cm od siebie. Jeśli w tym miejscu jest dużo trawy chwastów, wówczas odległość pomiędzy rzędami i nasionami będzie musiała zostać zwiększona.
Po około 8 tygodniach należy skoszczyć trawę i zakopać ją w ziemi. Łatwo jest określić ten moment przez pojawienie się pąków na łodydze.
Istnieje wiele zaleceń dotyczących tego, jak głęboko należy zakopać łubin, aby maksymalnie wykorzystać składniki odżywcze z rośliny do gleby. Zależy ona głównie od charakterystyki gleby. Dla gleby wolnej od chwastów, zieloną masę należy osadzić warstwą 5-6 cm na głębokość 8-9 cm.